Red Blood

Chapter Twelve - Comeback

Saki's POV

*BANG*

*Saki...*
Semi mumbled.

"Semi?!, SEMI!!!"
I was so shocked in that moment, I wasn't able to say any words except his name. Why? Why would he do such things like that?

"I shot him....I-I-I shot my brother..."
Shori whispered while being shaken and nervous.

"I-I didn't mean to do this... I DIDN'T SHOOT SEMI!! "
He added and exclaimed.

He was like loosing his mind and being a psychopath or whatever crazy-like attitude.

Siguro may natitira pa syang pagmamahal at pake sa pamilya nya, sana nga tama yung nasa isip ko...

Shori's POV

I-I killed him?! First, I killed my father.

It's the same feeling that I felt nung mapatay ko din ang sarili kong ama.

*Flashback*

"Shori, give me that knife."
Sabi ni papa saken nang tutukan ko sya ng kutsilyo sa kanyang leeg habang nanginginig dahil parang may pumipigil saken na gawin sa kanya yon.

"NO!, Don't try to be nice to me, diba di naman ako yung mahal na mahal mo?! DIBA AKO YUNG MASAMANG ANAK PARA SAYO?! AT SI SEMI ANG PABORITO MO?"
Sagot ko naman habang maluha luha na ang mga mata ko.

Yung moment nayon, doon kolang nabuhos ng sobra ang saloobin ko...
Tama ba yung mga sinabi ko?..

"Hindi totoo yan Shori. Mula pa nang ipanganak ka ng mama nyo, sobrang ligaya ko dahil ikaw ang naging panganay ko, you're not that kid you always thought about... Mahal kita anak, mahal ka namin ng kapatid mo, mula nang mawalay ka samen ni semi, hanggang sa mamatay ang mama mo, hinanap ka namin. Hinintay ka namin... So please let me handle that knife!"
Paliwanag naman ni itay.

Ano ba to?!

Dahan dahan kong binaba ang patalim na hawak ko at gustong gusto kong hagkan ang tatay ko. Gusto kong bumalik... Para makapagsimula ulit.. nang biglang...

"Huwag kang maniwala sa sinasabi nyan! PATAYIN MONA SIYA! SINONG NAGING TAKBUHAN MO NOONG KINAGALITAN KA NYAN, DIBA AKO?!"
Sigaw ni tito Honjo saken habang binabaril ang ibang tao sa village.

Biglang inagaw saken ni papa ang kutsilyo sa kamay ko at dahil sa pagmamatigas ng puso ko, hindi ko hinayaang mapalambot nya ko ng ganon kadali, dahil sa tinanim kong poot at galit sa kanya.

Sa hindi inaasahang pangyayare, nasaksak ko sya dahilan sa kabiglaanan ko...

Hanggang sa dahan dahan syang napaluhod at saka nahiga..

Napatay ko sya...
Napatay ko ang ama ko...

"Papa..."
Bulong sa sarili habang nanlaki ang mga mata dahil sa nagawa.

My uncle already called me and left the village. I wasn't able to say goodbye and sorry for my father that time.

I became so weak and devastated inside. I wanted to kill myself because of what happened.

To be honest, I am so much affected, and very guilty. His face and voice are my nightmares. The conscience is my everyday struggle and depression.