Eleven: MISUNDERSTANDING

226 15 3
                                    

Nagising ako sa katok sa pintuan ko. Napabalikwas ako para tignan kung sino ang kumakatok.



"Miss Kei, nasa baba na po si Sir Daniel. Sabi po nya gisingin ko kayo." Sabi ni Yaya habang nasa pintuan na halatang kagigising lang din.







Anong oras na ba? Kinuha ko yung orasan  sa desk ko para tignan kung anong oras na.







O___O







O___O







O___O








O___O!!!!!!!!!!







5:30AM????!!!! WHAT THE EARTH IS HE DOING HERE?????!!!!!!








Pagalit akong bumangon at agad agad na bababa para sana sapukin ang lalaking yun. Pero nang madaanan ko yung salamin sa kwarto, napaatras akp dahil may tuyong laway sa mukha ko.







Nakabwisit!!!! Bakit ganito yung nararamdaman ko? Hindi maganda tulog at gising ko. Nababanas ako.






Nagdecide ako na maligo muna bago bumaba para harapin si Adrian.






"Bakit naman ang aga mo?! Akala ko ba 6:30?! At ang matindi pa pinagising mo pa ako! What the ——?!!" Di ko na natuloy ang sasabihin ko dahil tinakpan nya ang bibig ko sa kamay nya.







"Chill, I just don't want to be late on our practice. Go, eat breakfast so we can go." Mahinahon na sabi nya sa kin at itinuro ang kusina namin para kumain na daw ako.







Kumain ako agad dahil feeling ko gutom na gutom ako at saka ko nalang naalala na di nga pala ako nakakakain kagabi. Buti nalang maagang nakapagluto si Yaya.







Tinignan ko ang wrist watch na suot ko at 6:25am palang. This is great. I'm too early for my class. Matapos akong kumain, I mean kami dahil nakikain sya ng bread at bacon ay agad na kaming pumunta sa school dahil bala malate pa sya kasalanan ko na naman.







"10 minutes early for training, not bad." Sabi nya habang pababa kami ng sasakyan. Sabay naman kaming naglakad papunta sa gym kung san sila magt'train. Sabi nya sakin Training daw ginagawa nila at hindi practice. Ang practice daw ay para sa magagaling na at sila daw kailangan pa ng maraming trainings para maabot yun. I thought those words are similar but to this sport-minded person, it's different.







"Oh Kei? Aga mo ah. Ano meron?" Bungad sakin ng Team mate ni Adrian na si Mark pagkalapit namin sa kanila sa bench.







"I'll watch your game pratice." Maikling sagot ko sakanya at naupo dun sa ikatlong row.





Pumito ang coach nila kaya naman nagpuntahan sila sa gitna ng court.







"IN 3 MINUTES WE'LL START THE DRILL! ALWAYS DRINK A LOT OF WATER AND GET PROPER SLEEP! HALOS LAHAT SA INYO GRADUATING NA AT HINDI NYO NAMAN SIGURO GUSTONG MAAGAW PA ANG TITLE?! KAYA SANA KATULAD DATI HUWAG NYONG PABAYAAN ANG MGA SARILI NYO. NAGKAKAINTINDIHAN BA TAYO?!!!!" Sigaw ng Coach nila at sumigaw din sila bilang sagot. "PANGILINAN, THIS IS YOUR LAST YEAR IN THIS CAMPUS AT GUSTO KO NA IKAW ANG ULIT MAKAKUHA NG MOST VALUABLE PLAYER THIS YEAR DAHIL KUNG MANGYARI YON, IKAW PALANG ANG NAKAKAGAWA NUN AT ISANG MALAKING KARANGALAN ITO SA SCHOOL." Dinig kong sabi ng Coach nila kay Adrian. Ngumiti lang naman ito bilang sagot. Pagkatapos non, nagsimula na silang magsquat habang nagd'dribble ng bola.







HOPES ALIGNED Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon