My class went well. As usual, introduction and so whatever. Marg kept on saying sorry and I kept saying that's okay also. She felt guilty because she forgot that i don't eat Beef. It's no big deal.
Mas nakakastress or nakakapagod pa yata tong araw na to kasi wala kaming ginawa buong araw, upo lang. I like doing activities in school. Mas gusto ko productive yung school days ko, mas napapagod ako pag unproductive.
Mas gusto ko yung productive yung araw ko instead of doing nothing. I want to keep myself busy not because I do have problems but because I just like doing a lot of things especially when I'm doing what I really love.
"Uuwi kana? Magpapasundo kaba?" Tanong nya sakin habang sabay kaming naglalakad papunta sa parking lot.
"Saan ba pa ako pupunta." Natatawang sabi ko. "I forgot to call Manong Jun!" Natatarantang sabi ko. Agad agad ko namang kinuha yung phone ko sa bag ko.
"Hep hep hep!! Si Manong Jun ba magsusundo sa'yo? Parang may naghihintay sa'yo eh. Akala ko may date kayo." Sabi ni Marg habang nakatingin sa malayo.
I followed her gaze and found out she's staring at Adrian na halatang naghihintay kanina pa.
Oh yeah, sinabi nga pala nya na sabay kaming uuwi, like we used to.
Hinampas ko naman si Marg. Anong date?! Kahit kailan talaga, inaasar nya kami. Hindi ko alam kung anong trip nya pero para lang syang sira ulo.
"Anong date ang sinasabi mo? Gumagawa ka na naman ng issue eh." Pagbibiro ko sakanya.
"Oh sya, una nako. Andyan na sundo ko. Enjoy!! Hahahaha." Paalam nya sakin.
"Teka! Hindi ba kayo magsasabay ni Eric?" Tanong ko sakanya bago sya makalayo.
"Mamaya pa uwi nya eh. I texted him already." Sagot nya sakin saka humalik sa pisngi ko bilang paalam.
Pinagmasdan ko lang syang makalayo sakin. Nakita ko naman na nakasakay na sya sa sasakyan.
Habang ako, di ko alam ang gagawin ko. I feel awkward naalala ko na naman kasi yung sinabi ko sakanya bago ako umalis.
Hindi ko naman kase alam kung bakit ko ba naman sinabi yun. Pero sa totoo lang, namimiss ko na sya. Ang tagal din naming di nagkausap eh. Gusto ko na rin na magkaayos kami.
Sadya kong binagalan ang lakad ko dahil nahihiya talaga ako sa kanya. Di ko alam kung anong sasabihin ko pagkatapos mang mga sinabi ko sakanya kanina. Tsaka isa pa, nahihiya ako sa mga inasta ko sa mga nakaraang buwan.
"Huy, Dayne? Okay ka lang? May iniisip kaba?" Nag-aalalang tanong nya. Hindi ko namalayang nakalapit na pala ako sa kanya. "Wait, are you sick?" Sabi nya at lapit sakin.
Napaatras naman ako nang akma nyang hahawakan ang noo ko.
"Ah, y-yeah. I'm fine." Sabi ko sabay ngiti ng konti sakanya.
"Uhm, okay. If you say so. Let's go?" Aya nya sakin at nagmadaling pinagbuksan ako ng pinto.
Nang makasakay ako, sa bintana lang ang focus ko hanggang sa makaalis kami sa school. This is really awkward. Ano ba dapat ang pag-uusapan? I'm not used to... I mean, we're not used to be quiet whenever we're together.
Pinagmasdan ko lang ang mga sasakyang nakakasalubong namin. Wala talagang nagsasalita maybe because we're waiting for each other.
"A-ah, wala ka bang gustong puntahan?" Tanong nya sakin kaya naman bigla akong napatingin sa kanya at sya naman ay nakatingin parin sa daan. "Medyo maaga pa naman. Hahaha! If you like we can go to the mall. Well, it's first day of classes I believe there's no reason for us to go home early just to review." Nakangiting sabi nya, nilingon naman ako at nagtama ang paningin namin.
"Uhm, okay." Maikling sagot ko sakanya at ituon ulit ang panigin ko sa bintana.
"How's your first day of class? Or I mean your day? How's your day so far?" Tanong nya sakin na ikinabigla ko. Ang kulit nya talaga.
"So unproductive. How about yours? I think you just practiced basketball coz you're still wearing your rubbershoes." Sagot ko na tinignan ang mga sapatos nya.
On our school, you really need to wear the prescribed uniform and if you're wearing unnecessary uniform, you'll be push to get out on the certain class.
"Yeah, we just practiced. Inter-high is approaching and besides, it's forgivable coz it's just first day. Introduce yourself era." Ngingting sagot nya. "It must be really unproductive, di mapinta yang mukha mo eh." Natatawang sabi nya na nilingon ako saglit at binalik ang paningin sa daan.
You're really unbelievable. Kahit kailan di mo magawang magseryoso. Lahat nalang dinadaan mo sa biro.
"Oh? Nakabusangot ka na naman? Why are you like that? Ha?! Wheneve you're with me, I can't read what's on your mind. What? You don't like to be with me already?" Natatawang tanong nya sakin. Ayan na naman sya.
Tss.
"Pag kasama mo ba si Tonyo ganyan ka rin? Buti nagustuhan ka non? Hahahaha! You always look like angry. Honestly." Natatawa parin nyang sabi. Kailan ko kaya sya makakausap ng matino?
"No! I'm not, i'm always smiling whenever i'm with Tony. Duh?" Sabi ko sakanya. Nilingon ko naman sya at hindi parin nagbabago ang ekspresyon ng mukha nya. "And by the way, it's Tony not Tonyo." Pagtatama ko sa kanya.
"Tsk, favoritism? You mean, sakin ka lang ganyan? What did I do to make you like that? You're hurting me." Seryoso kunyaring sabi nya. If I don't know him, I'll probably believe he's mad but I know him kaya alam ko kung kailan sya nagagalit. "Well, where's Tonyo? He's not even here to make you smile, princess. I like it more kung bubusitin kita tapos patatawanin kita eventually." Napatingin naman ulit ako sa kanya and this time, he's serious. "One more thing, don't mention his name again."
'Huh??? What was that?' natatawang tanong ko sa isip ko.
"You're really out of your mind. You brought up about Tony and there you are acting so weird." Natatawa kong sabi sa kanya. "Wait, are you jealous?" Natatawang biro ko naging dahilan naman para maging seryoso ang mukha nya.
Napalingon naman ako sa daan namg huminto ang sasakyan, nasa mall na pala kami di ko man lang namalayan.
"I am." seryosong sabi nya na nakatingin pa sa mata ko.
dO_Ob
"W-what?!" Gulat na tanong ko sakanya.
"I-I mean, don't make me feel like this, i'm your bestfriend and he's just a suitor. R-remember that." Sabi nya at bumaba na ng sasakyan. Sinundan ko naman muna sya ng tingin at pinagbuksan ako ng pinto. "Let's go?" Nakangiting aya nya sakin.
Abnormal.
