Zen pov's
Bakit di ka lumalaban?
Bakit mo sila hinahayaang ganyanin ka?
Alam kong matapang ka Jen, pero bakit?..
Hindi ko na napigilang mapaluha.
Sinusundan ko ng palihim si Jen.
Actually di niya pa alam na may kapatid sya. Nakacap ako na black tsaka big round glasses at salamat sa curly hair ko dahi natatakpan nito ang mukha ko.
Napatigil sya sa paglalakad at biglang humarap kaya ako agad napaharap din sa likod na kunwari may tinitignan.
Nahalata niya sigurong may nakasunog sa kanya.
Nang masiguro kong naglakad na sya ulit. Pero malayo na sya sa akin. Naglakad narin ako para sundan.
Nandoon sa sa bridge sa gitna at nakatingin sa tubig na umaagos sa river.
"Teka umiiyak ba sya?"
Pero ang mas ikinagulat ko is yung.....
Pagtalon niya sa river. Walang masyadong tao ang nandito at mataas pa ang sikat ng araw.
Dali dali akong pumunta sa pwesto niya. Pero di ko nasya matanaw...
Agad kong tinanggal ang cap at salamin ko pati yung bag ko tapos sumunod ako sa kanya.
Malalim pala tong river. Nakita ko sya banda sa baba pero di pasya nakakalayo ng tuluyan. Lumangoy ako papunta sakanya at agad kong nahawakan ang left hand niya.
Lumangoy ako pataas. At nang makaahon kami. Napagtanto ko na wala na syang malay.
Sinubukan kung ipumped yung chest niya pero walang nangyayari.
"Jennie wake up...please!"
Di ko na napigilang mapaiyak. Sobrang awang awa ako sa kapatid ko.
Tumawag na ako ng ambulansya para puntahan kami dito.
Dumating din naman sila agad kaya sumabay na ako papuntang hospital.
********
"Shes stable now....you can go inside...excuse me"
Sabi ng doctor at umalis na. Pumasok naman ako sa room ni Jennie kung nasan sya ngayon nakaconfined.
At sabi ng Doctor may possibility na mawalan daw sya ng memory.
Kaya natakot ako bigla. Umupo ako sa tabing side ng bed. Tinanggal ko ang scarf na binigay sa akin ni mama na light blue ang kulay. Yung scarf na nilalagay sa leeg ahh. Hindi yung panyo.
Tinupi ko yun hanggang sa maging maliit na box sya. At umiiyak na nilagay ko iyon sa ilalim ng left hand niya.
Yun yung isang bagay para maninawala si mama na ako sya.
I kissed her forehead. Then I stared at her.
"Pasensya na kung kailangan ko munang umalis. May aasikasuhin lang si ate. Pero wag kang mag-alala. I'll be coming back"
I said tapos nun. Napahagulgol na ako ng malakas. At mabilis na lumabas ng hospital. Sinabihan ko nadin yung nurse na tawagan yung no. Na ibibigay ko sa kanya at wag niya ipagsabi na may duamalaw sa kanyang iba.
Nakayuko ako habang sinasabi ko yun. At nakacap ako and yung round big glasses ko. Kaya di niya makita yung mukha.
"Oh my god.....nurse where's my daughter"
"What is the name of the patient ma'am?"
"Zennie Zin Kim"
"Room 137"
Napatingin ako doon sa babae. At si Mama yun. Sana lang hindi niay mahalata na hindi ako yun.
At buti nalang hindi niya ako nakita.
Mabilis ako umalis at lumayo sa hospital. Baka may makakita pa sa akin dito.
Kailangan ko munang gawin yung misyon ko.
Kung siguro nagtataka kayo kung ano yung misyon.
Saka niyo na malalaman.
Isa pa, this is for the revenge of my TWIN SISTER....!!
=/////////////////////=
AUTHOR'S NOTE :
Hi guys...thank you for reading this story and hope yuo like it.
Please vote and give some comment.
Its okay if you give me some suggestion.
Sorry for the wrong grammara ang wrong typo.....thanks again.
Kasahamnida!!
