Saved by her heroes √

H16

Link en Alicia rijden helemaal vooraan, net achter de lijkwagen. Jeremy en Roos daarachter, dan Harm, Joost en Nikkie daar weer achter en als aller laatste de familie van Link en de familie van Alicia. Ze rijden naar de kerk.

"En als eerst Link Tijger!" Link komt naar het podium, "het is al weer 8 dagen geleden, 8 dagen terug waren Alicia en ik in het ziekenhuis. We hadden net een telefoontje gekregen van het ziekenhuis, er was nog maar 5% kans dat Linde die dag zou overleven. Wij reden meteen naar het ziekenhuis. Toen we daar waren kwam er een verpleegkundige die ons een briefje gaf, het was uit Linde's broek gevallen. Op dat briefje stond een code, 3689,het was de code van haar mobiel. We ontgrendelde hem en zagen eerst de achtergrond. Ik bevond te huilen, het was een foto van Alicia, Linde en mij, een zwart-wit foto met de tekst: 'Didn't know when I started running
I was running for my life
Didn't know when I started running
I'd be running my whole life' Verder waren alle apps verwijderd, Instagram en Twitter waren uitgelogd, alle contacten, behalve die can Alcia, Harm, Jer, Joost en die van mij waren verwijderd, alle berichten waren verwijderd. Er was nog een app over, notities. We drukte erop en zacht en dit" Er kwam een screenshot op het digibord achter hem, "Beste vrienden. Ik ben er klaar mee, niemand houd van mij, alleen Link zegt telkens dat hij van mij houd. Voor jou Link, lieve Link,leefde ik maanden langer maar ik kon het niet meer. Ik voelde me alleen en verlaten. Het voelde alsof het niemand iets kon boeien of ik er was of niet. Ik heb het gedaan maar dat betekend niet dat ik niet van jullie houd, want ik ben dood gegaan uit liefde. Liefde voor jullie. Ik zal over jullie waken van boven. Beloof me alsjeblieft dat je door zou leven, gezond en normaal. Doe alsof io nooit ik jullie leven was gesprongen. Link ga verder met filmpjes maken, Alicia ga verder met je werk. Harm, Jer en Joost ga verder met YouTube. Dat is mijn laatste wens. Blijf eten, blijf slapen, blijf leven. I houd van jullie stuk voor stuk en Link, er was geen beter broer voor te stellen. Alicia, er was geen betere schoonzus te wensen. Harm, Jer en Joost, er waren geen beter vrienden te wensen. Mama en papa tijger, er waren geen betere ouders te wensen. Mijn moeder gooide me op straat en jullie pikte me op. Ik had nooit beer mensen dan jullie kunnen wensen. Ik had jullie niet verdiend. Ik houd van jullie. De laatste groet, Linde." Link's gezicht is kletsnat, zijn t-shirt is doorweekt en zijn ogen zijn rood. "Ik ben trost op je Linde, op wat je hebt bedijkt niet op dat je zelfmoord hebt gepleegd. Je hebt ondanks je zware depressie toch bijna 100 video's geüpload en meer dan 100.000 abonnees gehaald, gister is je playbutton binnen gekomen en die ga ik bij je graf zetten. Linde je was een mooie meid, het aller mooiste zusje die ik me kan verzinnen. Ik was altijd enigstkind en wilde graag een zusje of broertje maar ik had nooit verwacht dat ik zo'n prachtig meisje als zusje zou krijgen door puur toeval. Een die van binnen en van buiten prachtig is. Ik hield van je en zou altijd van je blijven houden, ik zal je nooit vergeten." Link stapte huilend het podium af. Alicia was al onderweg naar het podium en toen ze langs elkaar kwamen pakt Alicia Link's hand, "ik vond het heel ontroerend" en ze loopt het podium op. "Linde was voor mij een soort zusje, ik zag haar altijd als ik bij Link was. Ik weet hoeveel ze voor hem betekenden, eerst vond ik haar niets. Link gaf haar meer aandacht dan mij maar toen ik haar verhaal hoorde ontroerde mij dat, ik begon haar de respecteren en begon van haar te houden. Ik liet gaat het nummer Sophie horen en zei dat dat mij aan haar deed denken, waarom zij antwoorden dat het haar aan Link deed denken. We luisterde samen eindeloos dat lied en huilde, zij altijd met haar hoofd op mijn schouder. Ik voelde me een soort moeder. Toen we erachter kwamen dat ze in het ziekenhuis lag wist ik niet wat me over kwam, het voelde alsof mijn dichter elk moment dood kon gaan in plaatst van het zusje van mijn vriendje. Ik huilde heel vaak en ik voelde me zo schuldig. 8 dagen geleden, 13 September, waren wij bij haar overlijden. Het was een verschrikkelijke ervaring en ik hoop dat ik dat nooit meer mee hoef te maken. Linde verdiende de dood niet, ze verdiende liefde." Ze huilde, stapte met een betraand gezicht het podium af en liet de man van de kerk het podium opgaan. "Is er verder nog iemand die iets wilt zeggen?" Jeremy staat op, "Linde was een apart maar knap meisje. Ik kende haar niet goed maar ik hield wel van haar. Ik weet niet wat ik moet doen of moet zeggen, ik weet alleen dat ze dit niet verdiende en dat ik haar heel erg ga missen" hij gaat weer zitten. De dominee begon te praten en iedereen was stil.

Ze zaten weer in de auto, richting begraafplaats Crooswijk. dezelfde volgorde, dezelfde snelheid. heel langzaam. Eenmaal bij de minder begraafplaatsen aangekomen zien ze dat er al een gat is met daarachter een steen, 'Hier ligt onze fantastische vriendin en ons prachtige zusje. 30-03-2005 13-09-2018' de kist wordt in het gat getakeld. "Wie heeft de eer om als eerste een schepje aarde op de kist te gooien?" En Link stapt naar voren.

Dit was het laatste deel alweer. Maar er kont een deel 2.... Hopelijk is dat goed nieuws.

Xx

980 woorden