(40)

419 29 0
                                    

       Δύο εβδομάδες πέρασαν. Δύο απεσιες εβδομάδες για τον Μάγκνους και τον Άλεκ. Ο Άλεκ προσπαθούσε να ξεφύγει όσο μπορεί από το βλέμμα των παιδιών. Όλοι έμαθαν το γεγονός και σχόλια ακουγοντουσαν για αυτόν από παντού. Ο Μάγκνους από την άλλη του άφηνε αναπάντητα μηνύματα και κλείσεις. Πάντα μάταια. Ποτέ δεν απαντούσε.

     Μια μέρα έπιασε την Ιζι. Ήθελε να της μιλήσει. Να της εξηγήσει. Να την κάνει να τον πιστέψει.

"Ιζι σε παρακαλώ άκουσε με. Πρέπει να σου εξηγήσω. Δεν ήθελα να γίνει τίποτα από όλα αυτά. Δεν ήθελα να κάνω κακό στον Άλεκ. Τον αγαπώ."

Η Ιζι τον αγριοκοιταξε αλλά τον άφησε να μιλήσει. Έτσι της τα είπε όλα. Της τα εξήγησε όλα δύο και τρεις φορές με τα δάκρυα να ρεουν από τα μάτια του. Στο τέλος κατάφερε να την πείσει. Η Ιζι τον πίστεψε. Ούτως ή άλλως πως θα μπορούσε να μην το κάνει όταν φαινόταν τόσο σπασμένος.

"Εντάξει θα σε βοηθήσω."

"Αλήθεια? Ευχαριστώ πολύ Ιζι."

Είπε και την αγκαλιασε. Επιτέλους μετά από πολύ καιρό χαμογελασε. Αλλά ήξερε ότι δεν έπρεπε να αναπαυτει. Έπρεπε τώρα να κάνει κάτι για να τον πιστέψει και να τον συγχωρεσει ο Άλεκ.

"Αλλά άμα τον ξανά πληγωσεις είσαι νεκρός."

Ο Μάγκνους γέλασε.

"Μην ανησυχείς και δεν θα προλάβει γιατί αν το κάνω θα πεθάνω μόνος μου. Τον Άλεκ τον αγαπώ και το μόνο που θέλω είναι να τον κάνω ευτυχισμένο."

Η Ιζι του χαμογελασε.

"Λοιπόν έχεις κανένα σχέδιο για την επανένωση?"

"Κάτι έχω σκεφτεί.....λοιπόν αυτό το Σάββατο....."

Και έτσι της είπε όλα όσα έχει στο νου του. Η Ιζι του χαμογελασε και τον αγκαλιασε.

"Αυτό είναι τέλειο. Οπότε το Σάββατο το σχέδιο εν δράση."

Ο Έρωτας Μου....ο Νταΐς ΜουWhere stories live. Discover now