Gay boek: het grootste geluk.

2. De stomme/leuke afspraak

Nog steeds heb ik geen enkel idee wie net tegen me in rende. Ik kijk goed en kijk met grote ogen. Het is Jessie! Zijn warme lijf is tegen het van mij gedrukt, onze hoofden op een centimeter afstand van elkaar. Er begint wat te tintelen voel ik.

"Sorry!" zegt Jessie en staat op.

Hij steekt zijn hand uit en trekt me omhoog, zijn handen zijn zo zacht dat ik eigenlijk niet los wil laten maar ik doe het toch. 

"Het spijt echt" zegt Jessie nogmaals

"Geeft niet, ik moet beter opletten" zeg ik.

"Waarom, kwam je eigenlijk terug rennen?"

"Ik was mijn mobiel vergeten, maar ik had eigenlijk ook gewoon kunnen lopen" 

Nog steeds tintelt er wat bij mij want zijn stem klinkt als muziek in mijn oren. Ik heb amper met hem gepraat in als die drie jaren. het is even stil en Jessie pakt zijn telefoon. Op Jessie zijn gezicht zie ik dat er gewoon iets dwars zit en ik zeg: 

"Is er iets? want daar lijkt het wel op"

Meteen krijg ik het gevoel dat ik mezelf wel voor de kop kan slaan, "waarom zei ik dat nou!?" denk ik. Jessie kijkt me in mijn ogen aan. Zijn mooie bruine ogen kijken recht in die van mij. 

"Ehm .. ja .. eigenlijk wel" zegt Jessie

"... Jij en ik hebben ... nog nooit echt gesproken maar ... misschien wil je afspreken vandaag?"

Ik kijk verbaasd en knipper met mijn ogen. "Heb ik dat echt goed gehoord?" denk ik in mijzelf.

"W-wat?" vraag ik.

"N-nee laat maar, niks het was gewoon een domme vraag". zegt Jessie en kijkt weg.

"Het is okay hoor, ik kom wel met je mee. Als dat goed is natuurlijk".

Weer kon ik mezelf voor mijn kop slaan, "ik ken hem niet eens persoonlijk en eigenlijk had ik nee willen zeggen, maar waarom zei ik dan toch ja!?" denk ik

"Okay, kom maar mee. Ik ben wel op de fiets hoor". zegt Jessie wat ongemakkelijk.

Nadat ik mee was gelopen  naar de fietsenstalling vertelde ik hem dat ik even mijn moeder moest vertellen wat ik van plan was. Ik liep naar de parkeerplaatsen en vertelde mijn moeder dat ik met een vriend mee ging.

"Okay, waar moet ik je op komen halen dan? en hoe laat?" 

Stomverbaasd keek ik naar Jessie die op de fiets zat.

"Grindelstraat 15" zei Jessie

"Oowh, dat weet ik wel te liggen" zei mijn moeder.

"Dan kom ik je wel om vier uur ophalen"

Ik knikte en dacht stiekem in mezelf "Nee! nee me mee!" maar aan de andere kant dacht ik "We kunnen vrienden worden"

Nadat mijn moeder was weggereden liepen we naar Jessie zijn huis. Jessie had zijn fiets aan zijn rechter zij en ik liep aan zijn linker zij. Onderweg had Jessie het erover dat het hem speet dat hij me omver rende. Ik zei dat het wel goed zat. Ook vertelde hij dat hij een fan was van 'The Walking Dead' dat zei hij omdat ik een shirt aan had van 'The Walking Dead'. 

Toen we eenmaal bij zijn huis aangekomen waren zette hij zijn fiets in de schuur. Gelijk daarna gingen we naar zijn kamer, hij was alleen thuis voor de rest van de dag want beide zijn ouders hadden late dienst. Dat wil zeggen dat ze 's ochtends naar het werk vertrekken en 's avonds pas terug komen.  Jessie stelde voor om te gaan gamen. Ik vond het best en deed maar mee. Tijdens het gamen praatte we wat en hadden we het over dingen die we leuk vonden.  In mezelf dacht ik: 

"Eigenlijk is het best gezellig"

en steeds meer zorgen vielen van me af. toen het half vier was hadden we het over The Walking Dead, en dat hij er een hele DVD set van heeft. Ik wilde hem wel zien en vertelde dat. Hij vond het wel goed dus gingen we kijken naar de DVD set beneden in de woonkamer.

Toen we in de woonkamer waren ging hij in de kruip houding en zocht in het onderste kastje naar de DVD's. Ik kon me niet inhouden en keek naar zijn bolle achterwerk. Zijn broek zat zoals bijna elke jongen het tegenwoordig heeft, half naar beneden gezakt. Ik kon zijn onderbroek zien en ik kreeg weer tintelingen. Plots zei hij: 

"Gevonden!" 

en stond op. Hij liet alles zien en vertelde nog wat. toen het twintig voor vier was zag ik Jessie weer over iets piekeren. Maar dit keer hoefde ik niks te zeggen.

"Wil je misschien blijven logeren vannacht? want we kunnen het best goed vinden en anders ben ik toch alleen".

deze keer begon ik op mijn lip te bijten. "Damn! waarom vraagt hij dat!? ... ach ja ... het gaat inderdaad goed tussen ons" dacht ik

"Ehm ... dat moet ik aan mijn moeder vragen" zei ik.

"Okay" zei Jessie en hij wees naar waar de huistelefoon stond.

Toen ik belde had ik in mijn hoofd: 

"Mam zeg nee, mam zeg nee!" maar alweer had ik aan de andere kant wel zin om te blijven slapen.

Krrrkrrr! Hoorde ik opeens.

"Ja? met wie spreek ik?"

"Hey, mam met Ralfie. Zou ik vanavond mogen logeren?"

Het was even stil, ik kon mijn moeder al horen denken:

"Wat volgens mij kent hij hem pas net"

Uiteindelijk zei ze:

"Ja, ehm goed hoor lievert. Ik zal je spullen wel meenemen"

Ik drukte op de rode knop en legde de telefoon terug. Ik vertelde Jessie dat ik mocht blijven slapen. Net zoals bij mij kon ik op zijn gezicht vreugde en telleurstelling bekennen. 

Precies om vier uur ging de deurbel. Jessie deed open en mijn moeder kwam naar binnen lopen met een tas. Ik nam de tas aan en zette hem neer. Zoals gewoonlijk zei ze dat ik me moest gedragen en aardig moest zijn. De rest van de dag hadden we nog wat gegeten en nog wat andere dingen gedaan zoals gamen.