Bir Kızın Günlüğü

ÖLÜM VE SEN...

Ölmek asla istemiyorum,kim ister ki zaten? Ben artık ne istediğimi bile bilmiyorum.Saniyeler kafamda uçuşuyor, gözüm kararıyor nedensiz üzgünüm.Final ne olursa olsun sevmiyorum artık,bu gece yakamoz kokuyor etraf, yıkılmış çamur yığıntısı kokuyor,umutsuzluk kokuyor.Hırpalanmış,bir kuyudayım şimdi.Öksüz ve yetimim bu gece.Eskiden ben terketmezdim kendimi

.Bu gece farklı artık her şey.Çünkü yapamadığım ama yapmam gereken birçok şeyin pişmanlığı üzerimde.Ama olmaz,imkanı yok diyorum.Sonra yine başka şeyler …Ölüm sessizliği,rüzgar tepemde uçuşuyor,gökyüzü kararıyor sanki ve üstüme çullanmış birçok ağırlık hissediyorum.Kabus bu farkındayım,uyanmak istiyorum. Ama mümkün olmuyor nedense…Hem bildiğim umut bitmiş ve ben kurtulamıyorum girdabımdan…Öksüz ve yetimim bu gece mucize oluyor ama hep bir şeyler eksik sanki.Yani bir şey oluyor,yanında bir de olmsuz eşantiyon.N’apsam ki ? ya da ne yapmam lazım ? yada ya da ya da off! Yağmur yağsa,tüm günahlarımı alıp götürse ve ben birden yenilensem istiyorum.Olmaz mı?

Tabi ki olur ama artık her şeye olan inancımı kaybeden ben; kendim bile tanıyamıyorum.Başım gerçekten dönüyor bu gece.Tüm dünyaya haykırmak istiyorum bazı şeyleri.Sonra vazgeçiyorum.Umut,sadece umut,mucize yine olmalı hayatımda.İlk sağlık,sonra başka şeyler düzelmeli hayıtımda.Ama artık sönük bir volkan gibiyim bu gece,patlamaya hazır bir bomba.Fena dolmuşum farkında olmadan.Kimse anlamıyor beni,hiç kimse… Kendimi kendim bile anlamıyorum artık.Tek bildiğim,baş edemiyorum artık birçok şeyle.Keşke son altı ayımı hayatımdan silebilsem,sağlıklı nefes alabilsem ve kabus bir gecede başladığı gibi bir gecede bitse…Ne olur sanki hayatım olumlu mucizelerle dolsa.Gitmek istiyorum bu şehirden değil.Sadece istemesem de gideceğim.Ama beni tanımayanlar arasında az da olsa umut olur muydu acaba ayakta kalmak için? Yıkılanlara kızmıyorum artık. Çünkü fena ağırlık,yük üzerimde ve hep kendim baş etmek zorunda kalmam…Nefes alamıyorum yine bu gece.Ama Allah’a olan inancım yine,az da olsa toparlıyor beni…Hoşcakal birçok şey gibi gerçekten sen de yok oldun.’’Sağlık olsun.’’demeye dilim varmıyor.Artık fenaları yaşıyorum bu gece…

Ömrüm hiç bu kadar anlamsızlıkta sallanmamıştı.Ama olsun yine de bir final vardır herhalde.Kim bilebilir geleceğin bana ne göstereceğini? Merküre kızıyorum yine gerileyip,beni gerdiği için…Hoşça kalın dostlarım, bir gün gerçekten vedalaşma imkanlarımız olmayabilir.’’Hayat yorma beni.‘’diyorum ve bu geceyi kendim final yapıp kapatıyorum…