Love Love Love

Chapter 3.

Jill's POV:

Daar stonden we dan, Max en ik, knuffelend in de wc.

Het voelde echt vertrouwd bij hem, maar, ik ken hem niet eens zo goed misschien is het wel....

"JILL STOP MET ZO TE DENKEN. WIL JE DAT HET WEER FOUT GAAT?" onderbrak een stem in mijn hoofd.

Ik zuchtte en keek Max in zn fel-blauwe ogen aan. Oeff wat zijn die mooi!

"Gaat het?" vroeg hij.

Ik begon door te krijgen dat ik al de heletijd naar hem staarde. "Uuh jaa, het gaat wel weer hoor."

Ik glimlachte naar hem en hij naar mij.

Opeens hoorde we de bel.

"SHIT, Hoelang zijn we hier al?!" zei ik blozend en deed snel de rits van mijn tas weer dicht.

Max moest lachen en zei: "Maak je niet druk Jill, dit was wel even belangrijker toch?" Ik keek hem glimlachend aan en wilde net de deur uitgaan, totdat ik weer een hand op mn schouder voelde. "Jill, wat zou je er van vinden om vanmiddag met me mee naar huis te gaan, mijn ouders zijn niet thuis en het is misschien een beetje afleiding?"

Ik keek hem verbaasd aan en vroeg; "Weet je zeker dat je met mij wilt afspreken?"

Hij legde zn hand op mn wang en zei lief: "Ja natuurlijk, ik wil er voor je zijn."

Oke ik smolt dus van binnen, dit kan toch niet.

Ik keek hem aan en zei dat ik graag met hem mee wilde naar zijn huis.

Daarna liepen we snel de wc uit om pauze te houden.

Max' POV:

Toen we knuffelden, voelde het zo fijn met haar. Ze keek me heel lang aan, je zag aan haar dat ze genoot.

Ik kon wel blozen maar ik hield het voor me.

Ik vroeg of het wel ging, want misschien had ze spijt dat ze het had verteld? Ik begon aan mezelf te twijfelen.

"Max je gaat het nu anders aanpakken, niet weer zo onzeker zijn als de vorige keer toen je een meisje wel zag staan" Zei een stem in mn hoofd. Die periode haatte ik zo he.. Alles ging toen mis.. Het meisje ging er toen vandoor met een ander op een schoolfeest en ik voelde me zo een lafaard.

Ik schrok uit mn gedachten door de bel en Jill. Jill was gelijk gestressed en ik kalmeerde haar weer. Oh ze is echt bijzonder.

Ze wilde weglopen maar ik legde nog even mijn hand op haar schouder om haar nog íets langer te zien. "Jill, wat zou je er van vinden om vanmiddag met me mee naar huis te gaan, mn ouders zijn niet thuis en het is misschien een beetje afleiding?" vroeg ik.

Ze keek me heel gevleid en onzeker aan; "Weet je zeker dat je met mij wilt afspreken?" vroeg ze. Ze is zo breekbaar, zo speciaal, zo.... anders dan de andere meiden.

Ik legde mijn hand op haar zachte wangetje,

"Ja natuurlijk, ik wil er voor je zijn."

Je zag dat ze het heel prettig vond dat ik dat zei en zei dus ook dat ze mee wilde.

Dit wordt echt de leukste middag van mn leven met het leukste meisje van de wereld..