Μέσα στο χάος

22 4 0
                                    

Ανοίγω τα μάτια μου
Δεν είναι σε θέση να αντιληφθώ που βρίσκομαι. Το τελευταίο που θυμάμαι είναι ένας μεγάλος κρότος και μια απελπισμένη κραυγή για βοήθεια. Αδυνατώ να κουνήσω τα χέρι ή τα πόδια μου.
Και ενώ θέλω να ουρλιάξω η φωνή δεν βγαίνει. Κοιτάω τριγύρω. Μοιάζει σαν δωμάτιο νοσοκομειου που έχει να καθαριστεί χρόνια
Μια άσχημη μυρωδιά πλημμύριζε τον χώρο και αν δεν υπήρχαν τα μηχανήματα δίπλα μου θα πίστευα πως βρίσκομαι σε κάποια απόμερο κελί μιας ξεχασμένης φυλακής
Κάνω να κουνήσω το χέρι μου μα ένας οξύς πόνος διαπερνά όλο μου το κορμί οπότε παραμένω ακίνητη
Με τα μάτια μου ψάχνω να βρω τον Ανδρέα Αφού σιγά σιγά θολές εικόνες επανέρχονται στην μνήμη μου και θυμάμαι πως ταξίδευα μαζί του με προορισμό το αεροδρόμιο. Μα όπου και να κοιτάξω σε αυτό το μικρό σιχαμένο δωμάτιο δεν υπάρχει κανένας άλλος εκτός από εμένα...
Κλείνω τα μάτια μου με την ελπίδα όταν θα τα ανοίξω ξανά να είμαι πάλι στο αμάξι αλλά όσες φορές και αν το επαναλάβω πάλι βρίσκομαι στο ίδιο σημείο

TrappedWhere stories live. Discover now