Hele şükür sabah oldu. Çok mutluydum çünkü bu iğrenç kabustan kurtulduğumu düşünüyordum. Sadece bir rüya olduğunu sanıyordum.
Aşağı annemin yanına iniyodum ve biriyle telefon konuşmasına kulak misafiri oldum. JAMES 'İN BABASIyla konuşuyordu. İşte şimdi anladım herşeyin gerçek olduğunu inananmak istemiyordum. Çünkü James'i çok seviyordum. Sonra birden duvarlar üzerime üzerime gelmeye başlamıştı gözlerim karardı ve...
Kendimi hastanede buldum hiç birşey hatırlamıyordum. Gözlerimi açtığımda karşımda James'i gördüm. Mutlu oldum.Geldi ve yanıma oturdu dudağımda onun pespembe kalın ve tatlı dudaklarını hissettim. Sonra kulağıma eğildi ve fısıldadı "kimse bizi ayıramaz" diyerek gülümsedi. Onun o gülüşü içimi rahatlatan tek şeydi.
Artık korkmuyordum.Sadece James'i düşünüyordum. Hastaneden beraber çıktık. Bu günü sadece James le geçirmek istiyordum ve bu iğrenç kabusu bi daha düşünmek istemiyordum.
Üzüldüğümde beni hep lunaparka götürürdü. Bu gün de hastaneden çıktığımız gibi lunaparka götürdü beni.
