Ξέρεις αυτό που λένε πως από τ'αστέρια το φως,
μέχρι να φτάσει στη γη κάμποσα χρόνια αργεί
Συνεπώς ο ουρανός που βλέπω απόψε το βράδυ όταν ήμουν μικρός είχε σχηματιστεί..
Κι εγώ απόψε με 3 φίλους νοσταλγώ τα παλιά,
κι όταν το σπάσουμε θα πάω στην παλιά γειτονιά,
να κάτσω μόνος μου στην άδεια παιδική χαρά..
Τα Σάββατα τα εφηβικά μου, τα πιο όμορφα βράδια να θυμηθώ
και να γράψω για το τότε μια ωδή..
Μια μελωδία που σφυρίζω,
περπατώντας με ωθεί να τριγηρίσω λίγο ακόμα στην περιοχή και πριν
το καταλάβω στο παλιό μου σπίτι
έχω βρεθεί..
Και βλέπω φώτα,
βλέπω κόσμο να έχει στήσει γιορτή
να έχουν αλλάξει στο σαλόνι διακόσμηση και εκεί που κάποτε
είχε θαλπωρή,
τώρα είναι άνθρωποι πολλοί
μια παρακμή γιορτάζουν σαν βρικόλακες ως το πρωί..
Και κάνουν θόρυβο..
Τόσο θόρυβο..
Το μέρος αυτό ήταν γνώριμο..
Ήμουν παιδί μικρό και ανώριμο
Τώρα από απόσταση ακούω τον απόηχο..
Έπαιζα μπάλα εδώ,
κάποιο γιορτάζουν εκεί που εγώ
πέρασα την εφηβεία μου
κι έχουν αλλάξει τα πάντα στο
σπίτι μου το πατρικό..
Ποιοί ειν' όλοι αυτοί ;;
Που ειν' οι αφίσες μου ;;
Που είναι οι τύψεις μου και οι
αναμνήσεις μου ;;
Που είναι ο κήπος μου ;;
Τα λουλούδια μου ;;
Που είναι τα τετράδια και τα τραγούδια μου ;;
Που είναι τα παιδιά από την γειτονιά;;
Όλοι χαθήκανε πια..
Όλοι αλλάξανε πρόσωπα,
όλοι φορέσανε μάσκες,
τα φώτα στα σπίτια τους βλέπω κλειστά..
Τα δέντρα στη γειτονιά έχουν χάσει τα φύλλα τους,
έχουν χάσει τους φίλους τους τα παιδιά..
Μπάλα δεν παίζει κάνεις εδώ πια.
Κι εγώ σαν σκιά γυρνάω μεσ'την καταχνιά.
Ψάχνω για μια γωνιά οικεία να κάτσω,
να ηρεμήσω μα γύρω δεν
βλέπω καμία..
Που είναι τα όνειρα για το σήμερα ;;
Γύρω λασπόνερα βλέπω μόνο
και σύννεφα..
Μόνο φθινόπωρα και Κυριακές,
λόγια απότομα και υπεκφυγές..
Και όλα τα πάρκα μας γίνανε δάση,
οι πλατείες μας χωματερές,
κι αν απόψε δεν είμαι εντάξει
είναι γιατί αυτό ήταν το σπίτι μου χθες.
Και έχω κάτσει στα σκαλοπάτια μου
και ο παγωμένος αέρας τσούζει τα μάτια μου..
Όλοι ξένοι αυτοί στα δωμάτια, που
πέρασα τα πιο δύσκολα βράδια μου,
κάνουν πάρτυ και γιορτάζουν
την παρακμή
και η φωνή μου δεν ακούγεται μέχρι εκεί γιατί όλοι τους μαζί κάνουν θόρυβο..
Τόσο θόρυβο...
Το μέρος αυτό ήταν γνώριμο...
Ήμουν παιδί μικρό και ανώριμο
Τώρα από απόσταση ακούω τον απόηχο...
Έπαιζα μπάλα εδώ,
κάποιο γιορτάζουν εκεί που εγώ πέρασα την εφηβεία μου και έχουν αλλάξει τα πάντα στο σπίτι μου το πατρικό...[χ3]
Κάνουν θόρυβο...
