Gözümden Korku Dolu Kareler...

Doğrudan ve hızlı.

Eve geldiğimizde karnımız acıkmıştı. Bir şeyler atıştırıp salona geçtik. Televizyonu açtığımızda gördüğümüz tek şey gri buğulu bir ekrandı. Balkona çıkıp biraz hava almak istedim. Koca şehir kapkaranlık gözüküyordu. Sevgilimin yanına gittim ve ona en kocaman sarılmamı yaptım. Dışarı çıkıp biraz daha araştırmaya karar verdik. Kapıdan çıkmamızla birlikte beyaz bir ışığın bize doğru geldiğini gördük. Bu ışık bize yaklaştıkça büyüyor , büyüyor , büyüyordu... Biz daha ne olduğunu anlamadan ışık söndü. Bu garipti. Onun ne olduğunu bulmak istiyordum. Ama ortalıkta hiç bir işaret yoktu. Yürümeye başladık. Sanki bir labirentte gibiydik. Bu labirentten bir an önce çıkmak istiyordum. Yine aynı ışık belirdi ve yine bir zaman sonra söndü. Sinir bozucuydu gerçekten. Ne yapacağımı bilmiyordum. Böyle bir durum karşısında ne yapılabilirdi ki ? Bir banka oturduk. Sadece oturduk. Kafamda bu labirentten nasıl çıkabileceğimi düşünüyordum. Bir romanda okumuştum. "Labirentten nasıl çıkabiliriz ? " "Doğrudan ve Hızlı " . Sanırım bunu deneyeceğim. DOĞRUDAN VE HIZLI.