Maskelinin Uyanşı
İlk okul işte benim cehennemim ilk günümden başlıyım uzaylı gibi tipim vardı. Seviliyodum komşular , arkadaşlar filan 6 yaşında tam olarak sokakta sevilen çocuktum ki biliyosunuz bu sokak sadece bizim yaşımızdakilerle sınırlı değil abilerimiz vardi tabiki ama bizimkiler öyle bizi kollayan değil şerefsizlik yapanlar denk geldi.Top oynarız oynayalımmı demeden alır topu patlatırlardı laf ettik mi döverlerdi.Ben biraz korkaktım yaşım küçük,zayıfım kedi kovalasam üzerime yürür. Neyse benim sırların arkasına saklanmaya başladığım olayı anlatıyım. Sokakta sevmediğim kişiler vardı okulda uzak durduğum artist tipler ve onlar bu uzaklığın farkındaydı okulumuz pek iyi değildi hatta gece konduydu şaka değil cidden gece konduydu .Bu gece konduda oyun oynuyoduk kendi kafamıza göre oyun oynarken artistler bize bulaşır dağıtırdı bizi. Buna bayılmazdım tabiki ama korkaktım mecburen susuyodum. Günler geçtikce benim dertlerim artti. Bunla doğru orantıda korkaklığımda ki kızlardan bile dayak yiyor olmuştum. Çok gülünç okuyanların bazıları harbi sütmüş bu diyecek ki haklılarda. Tabi bunu sokaktaki herkes öğrendi ve üzerime geliyorlardı. Dövüp eve yolluyolar ve hep dalga geçiyolardı. Annem benle dalga geçince içimdeki maskeli uyandi.
İlk Olaylar
Artık gaza gelmiştim bu yaptıklarının acısını çok fena çıkarıcaktım. Bizim abiler toplanmış konuşuyolardi tam çatıya çıktığımda kelleri rahatlıkla göre bilirdim. Planımı kurdum ve çatıya çıktım planımda taşı kafalarına atıp saklanmak vardı ama şans benden yana olmadı fırlattım taşı öndekinin sırtına geldi kafayı çevirdiler ben saklandım arada kafamı kaldırıp ne yaptıklarına bakıyordum. Taşın geldiği yeri arıyolardı taşı yiyen sinirliydi.Emekliyerek merdivenlere yöneldim üstümü sirkeleyip eve girdim rahatlamıştım. Uzanıp televizyon izlemeye başladım. Sabah uyandiğimda dünkü olayı düşünüp seviniyordum. Kalkıp okul formamı giyip okula gittim. Dersler sıkıçıydı son derse geldik hocamız okul klüplerini seçtirmeye başladı herkes tek tek kalkıp istediği klüpleri seçiyordu. Bana kala kala izcilik kalmıştı kabul ettim. Günler geçti ve rehberlik gunune gelmiştik. Arka sıraya geçtim rahat rahat oturup defterime bir şeyler karalaya bilmek için ama okulumuzun en güçlüsü sanılan şerefsiz gelip kaldırmaya çalıştı içimden korkmamam lazım diyip duruyordum. Ani bir güç geldi çocuğa vurdum sinirle bana baktı aynı aslandan kediye dönüştüm ve bana ilk attığı yumrukla afalladım üç adım geriye gittim sonra geri zekalı gibi üstüne yürüdüm sanki Tekken oynuyorum beni easy modda seçmiş gibi sadece hareket ediyordum o bana vuruyordu git gide hızlanmaya başladı ve sert bir yumruk attı sıraya yığıldım ayağı kalkamıyordum gözüm kafam morarmış onda sadece dudağında biraz kanama vardi. Sonra çocuk kalk diyince yine kalkmıycam diyip baktım. Çocuk vazgeçti başka yere geçti ilk başarımmı desem buna bilemedim. Eve gelince annemden azarları yiyordum yapacağım hiçbir şey yoktu dinledim, Elimde buz gözüme dayalı bir şekilde. O dayağımdan sonra korkum azalmaya başlamıştı sonuçta bende zarar vermiştim ona kendimi böyle avutuyordum.
Müzik Dinlemek
Rap müzik artik Türkiye'de yayılmaya başlamıştı. Cezayla başlamıştım dinlemeye sözlerini umursamıyordum ilk başta ritimler hoşuma gidiyordu beni hareketlendiriyordu. Müzik kanallarını dolaşıp dolaşıp Cezayı arıyordum buluncada kumandayı saklıyordum. Amcamlara gitmiştik bilgisayarları boştaydı geçip Cezanın parcalarının sözlerini yazıcıdan çıkartıyordum. Araştırınca Sagopa Kajmer çıktı karşıma onu dinlememiştim ama sözleri gerçekten iyiydi onuda çıkarttım. Sagopayı araştırınca Sansar Salvo ortaya çıktı. Şansıma ne yazıkkı eve gitme vaktimiz gelmişti. Kağıtları önüme alıp okumaya başladım. Cezanın "Maşasımısın birinin yoksa paşasımısın" sözüyle Sagopa'nın"Nerdesiniz güven abideleri ha? Cesaret haylazları?" bu sözü hoşuma gitmişti. Bunları büyükce yazıp duvarıma asmıştım. Bu müzik turu bana korkusuzluk hissi veriyordu. Mp3 aldırmıştım ve ilk işim Türkçe Rapi araştırmak oldu. Sansar, Fuat Ergin, Nefret gibi rapcilerin raplerini yüklemiştim. Dinliyordum ve korkmak saçma gelmişti bana çünkü her insan aynıydı gözümde belkide bu artistler kimsenin ses çıkaramamasından beslenip bize saldırıyordu. Buna ses çıkartmalıydım.
