Yani tıpkı tablodaki hiçbir şeyin birbirine dokunmadığı gibi dokunamayacaktık ya birbirimize ve gördüğümüz sadece çıplaklıktan çok ötelerde aşkın atom tanecikleri olacaktı ve biz –muş gibi yaşamaya devam edecektik… En acısı en acıklısı da bu değil miydi? Karşıdan bakınca dokunuyor, yaklaştıkça hiçbir şeyin dokunamadığı görüp yaşamak, Leda Atomik’in içerisinde herhangi bir nesneden ya da giyinik çıplaklıktan farklı olamamak… Acaba bu durum aşkın haline girerdi…
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Öyleyiz İşte - Leda Atomik -
ParanormalSana uzaklardan sesleniyordum lakin soluğun yanağımda, aklımda, fikrimdeydi… Dokunamasak da birbirimize… Yıldızlara dalmıştım… Gece biraz maviden, biraz da siyahtan çalmış üzerime doğru geliyordu. İçimden, parmağımla hangi yıldızı seçsem acaba pişti...
