Abimin Düşmanı

0.2

İki okulunda ortak sahası olan kapalı sahada işte o iki okulun maçı vardı. Basketbol maçı ve içlerinde karşı okula düşman olan abim de vardı. Maç şuanlık 4-3 karşı okul öndeydi. Ve içlerinde  Ali'de vardı. Ali'yle göz göze geldik. Tam elini kaldırmış bana el sallarken Ozan abiden gelen sert top önce yere sekip sonra Ali'nin kafasına gelerek onu yere yatırmıştı. Panikle yerimden  fırladım abim orda olduktan sonra onun yanına da gidemezdim telaşla ayağa kalkarak olanları izlemeye basladim. Uzun süre yerde kalınca herkes panik oldu. Ciddi bir seyin olabilmesi ihtimaliyle  revire kaldırılıp ambulans çağrıldı. Ozan abi  sahada oturma yerlerinin önünden  geçerken göz göze geldik ve bi kaşını kaldırarak tehdit edercesine bakış attı cidden ne olduğunu anlamamıştım. Bence bugün bana göz kırptığını görünce korumak adına sahiplenici tavırlar yaptı ve o topuda bilerek attığı çok belliydi. Çünkü abim görse daha kötü şeyler olurdu.

Okul çıkışı abimlerden ne kadar uzaklaşmaya çalışsamda yanlarından ayırmamaya yemin etmiş gibilerdi. "Şey siz gidin benim işim var "
"Ne işi o "
" Ya bişey alıcam çarşı içine gitmem lazım"
"Tamam o zaman Ozan da seninle gelsin."
"Yok ya tek giderim" diyerek arkamı döndüm kolumdan tutarak geri geri geldim. "Hadi düş önüme ne bu sendeki haller "
Ozan abi lafa atılarak "ben ondaki halleri biliyorum da neyse" bunu sessizce söylemişti sadece ikimiz duyacak şekilde.

Eve geldiğimizde abim dışarı çıkımış annemle ikimiz kalmıştık evde. Annemden izin almayı başarmış hazırlanıyordum. Hemen altına siyah pantolonu giyip üstumede deri ceketi geçirdim. Altıma postallarımı giyip hastanenin yolunu tuttum. Dışarıda yağmur yağıyordu. Ali'nin bana verdiği şemsiyenin altında yavaş yavaş ilerliyordum. Ne kadar tanımasamda.da bana verdiği sıcaklık sanki yıllarca tanıyormuş   gibiydim ve o topun benim yüzümden geldiğine adım kadar eminim. Hiç değilse yanına gidip iyimi diye bakmak istiyordum. Geniş kapıların ardından hastaneye girmiştim. Danışmaya gelip " Merhaba buraya Ali adında bir çocuk geldi yaklaşık 1 saat önce odasını öğrenebilirmiyim ?"
"Hanfendi soyadı olmadan bişey öğrenemezsini"
"Ya bilmiyorum ama uzun boylu yeşil gözlü siyah saçlı üstünde bastekbol formasi var kafasına top çarptı.... Ard Arda sıralarken nefezsiz kalmıştım.
"Maalesef hanfendi bu hastanede bir sürü Ali isminde olanlar var. " Çaresizce arkami dönüp yaslandım. Önünden yan okuldan bı çocuk geçti. Görmeye arkasından koşup "pişt..çocuk.. şiitt.. şey.. duymuyomusun ? " Arkasına dönünce "heh bişey sorcaktim Ali... Ali hangi odada?"
"Bizim Ali'mi"
"Hee sizin Ali"
"467 numaralı odada."
"Çok sağol " Asansörün önüne gelerek düğmeye bastım bir türlü inmek bilmiyordu. Bekle bekle bekle baktım gelmiyor hemen merdivenlere yöneldim. Odanın önüne gelince nefesini ayarladım ve kapıya tıklayarak içeri girdim. Yatağında uzanıyordu. Gözleri kapalıydı ya uyuyo yada...hemen kulağımı göğsünün üzerine getirerek kalbini duymaya çalıştım. Kokusu burnuma telafuz ederken saçlarıma konan öpücük o kokuya bir anlığına hasret bırakmıştı.