Teka, paano ko ba dapat simulan 'to?
Dapat bang ipakilala ko muna ang sarili ko? Haha. Kagaya nung mga ginagawang pagpapakilala ng isang bagong estudyante sa klase?
Wag na lang ha. Sa ngayon kasi isa lang ang masasabi ko, I am a lost person.
Not literally lost na walang matirhan o naligaw sa kung saan. Well, Sana ganon na nga lang, kasi kung nasa ganoo'ng punto lang ako. Madali na lang gumawa ng paraan na humanap ng matitirhan, magiging madali na lang din ang hanapin pabalik ang daan.
Pero hindi eh. I am lost in a way na hindi ko na kilala ang sarili ko. I am lost na daig ko pa ang taong naligaw sa kagubatan na may labyrinth sa loob. I don't know my way back.
I am lost but I never want to be found, nang kahit sino.
Gusto ko ako ang unang makatagpo sa sarili ko. Hindi ba tama lang yon?
I want to find myself. I want to know what I really want. I want to be whole again.
Kakayanin ko naman siguro 'no? I don't want anyone.
I am wreck since the day I admit to myself that I'm totally lost. Hindi ko kayang hayaan na may masaktan sa pagbuo at pagtulong sa paghahanap ko sa sarili ko. I cant bare to see anyone looking at me with pity. Tamang ako na lang ang makaramdam 'non sa sarili ko.
Ayokong kaawaan ako. I'm not whole anymore but I won't say that I'm ruin, well my name says it all
'cause I am Damage Aloria.
