| Beklenmedik Bir Anda |

ßölüm 1

×°DEFNE'NİN DİLİNDEN °×

Sabah telefonumun çalması ile rüyamın bitmesi bir oldu. Telefonu yarı uykulu bir şekilde, daha kimin aradığına bakmadan açtım.
"Efendim" Dedim.
"Defne aşağıda kaldım anahtarı unutmuşum" Dedi.
"Fatma ya lütfen ya" Dedim.
"Tamam özür dilerim ama kapıyı açmalısın kankacım"dedi.
Telefonu kapattım yatağımdan kalkıp aşağı indim ve kapıyı açtım.
"Günaydın kuzum" Dedi fatma sırıtarak. "diğer üye nerde? neden o değil de ben? " Diye sordum.
" Çünkü o erkenden gitti " Dedi .
"Geç içeri de içerde konuşalım hava soğuk malum " Dedim.
" Sana ne oldu bugün " Diye sordu fatma "Başım ağrıyor ve nedenini bilmediğim bir şekilde yorgunum" Dedim
"Hasta sakın olma no no no hayır!" Dedi
"Kanka saçmalama bende çook istiyorum sanki" Dedim sırıttım ve konuşmaya devam edip "Ben biraz daha uyumak istiyorum sonra kalkarım " Dedim ve çatı katında olan odama çıktım. Umutsuzca yatağa oturdum. Bir anda odamın kapısı açıldı gelen öykü dü " Eveeet bende az önce seni sormuştum " Dedim " Müjdemi isterim kankacım" Dedi " He söyle ne oldu piyango sana mı vurdu?" Dedim "şey ıııı yani o olsa daha güzel olurdu aslında ama değil" Dedi ve durup düşünmeye başladı "Öykü söylücek misin kanka bugün?" Diye sordum "Hazır ol!" Dedi " Yav hadi söyle " Dedim " Hani şu senin platonik aşkın vardı ya" Dedi ve gülmeye başladı " Bir dakika Baturaydan mı bahsediyorsun?" Diye sordum ve gülümseyerek ayağa kalktım " Evet tatlım, bizim üniversitesi de oda öğrenci" Dedi ve 32 diş bana bakıp gülmeye başladı "Ya ben bunu biliyordum ki zaten hem olsa ne olcak sanmıyorum okula geleceğini" Dedim yatağıma geri oturdum "Kızım sen bugün hiç normal değilsin " Dedi ve odamdan arkasına bile bakmadan çıktı. " Biliyorum normal değilim bi li yo rum! Modumda değilim " Diye seslendim
Kimse de takmamıştı...

×°×°×

Akşam olmuştu hatta gece yarısı ve ben hala odamdan çıkmamıştım. Yarın üniversite açılıyor diye depresyona mı girdim anlamadım ki? Biraz hava almak iyi gelebilir düşüncesiyle üstüme montumu alıp odadan çıktım. Salonda kimse yoktu büyük bir ihtimal ile uyumuşlardı. Kapının yanında duran ayakkabılıkta ki asılı olan anahtarı alıp çıktım. Evimizin yakınındaki parka gittim. saat çok geç olmasına rağmen tek başıma olmak korku yerine huzur veriyordu özellikle hafif esen rüzgarın sesini dinlemek... 1 saniyeliğine gözlerimi kapatıp derin nefes aldım ve birden bağarışma sesi duydum. İlk önce korksam da sonrasın da ayağa kalkıp sesin geldiği yöne doğru yürümeye başladım. 3 kişinin birine saldırdığını gördüm ve birden seslenmeye başladım. " Hey ne yapıyorsunuz ?! Yardım Edin! " Diye çığlık atmaya başladım. Panik yapmaya başladılar ve biri kaçar ayak elindeki bıçağı yerde yatan çocuğa sapladı. Dona kalmıştım. Birden silkelendim ve koşturarak yerde yatan çocuğun yanına yaklaştım "Baturay...?"