A crazy life...

001.

POV. Lieke

'Waar ben ik?' 'Hou je mond' hoor ik een enge scelle stem zeggen maar hij komt me toch bekent voor.

'Vertel me waar ik ben' ik begin te huilen. Hij zegt niets terug.

'Vertel me gewoon waar ik ben, Verdomme!'

Ik zak door mijn knieën tegen de koude eizere deur. Ik voel de koude grond onder mijn benen verschijnen.

Ik hoor voetstappen die steeds minder goed te horen zijn.

Wacht hij loopt weg! "Fack it!" Zeg ik hardop.

Ik haat dit, ik haat dit zo erg. Ik heb nog nooit zo erg iemand gehaat! Wat ook best logisch is want je ik herinner me niets. Bij die gedachten krijg ik een

kleine glimlach op m'n gezicht.

Hier zit ik dan, helemaal loner.

Ik bedenk me dat staren naar de grond ook geen nut heeft dus ga ik mar even kijken wat er in dit kamertje is.

Ik heb in iedergeval een raam en spiegel. Ik kijk in de spiegel; ik heb lange blonden stijle haren en het komt tot mijn onder rug, ik ben niet heel lang 1.75 ofzo en ik heb een leren jasje aan met een t-shirt en daar onder een cole jeans en knal roze al-stars.

Er zitten wat bloed vlekken bij mijn neus.

Ik kijk uit het raam ik zie dat het regent de lucht is grijs.

Ik spring wel een meter in de lucht van hoe erg ik schrik van het geluid van die stem 'jezus man je liet me schrikken!'

De deur word geopent en ik word verblind door het licht.

Hij gooit een brood en een flesje water naar binnen.

Net voordat ik bij de deur ben, gooit hij de deur dicht.

Ik heb niet kunnen zien.

'laat me hier uit, vertel me waarom je me hier vasthoud!'

'hou je mond en eet je brood en drink je drinken trut!'

ik schrik van de velle reactie en zeg 'hoelang hou je me hier?'

'Eten trut!" En ik hoor de voetstappen langzaam verdwijnen.

Ik hoor m'n buik knorren, ik heb eigenlijk best wel honger.

Ik laat me zakken op de koude vloer en scheur een klein stukje brood af en neem een slok water.

laat ik maar zuinig aan doen met het brood aangezien ik niet weet wanneer ik weer iets krijg.

Ik schop tegen de muur op uit boosheid, AUW! had ik dat maar niet gedaan domme actie!

Ik hoor weer die kille stem 'wat doe je?' 'niets hoor' lieg ik ook al is het niet zo erg, maar ik weet niet tot wat hij in staat is.

'hoor je me niet!' hij klinkt geïrriteerd.

Ik was even verzonken in mijn gedachten 'sorry, wat zij je?'

'je moet niet liegen ofzo want dan is je mooie leventje snel voorbij!'

Ik moet slikken. waarom gebeurt dit mij!

'Wat zij je?!'

oeeps blijkbaar zij ik het hard op 'sorry'

hij loopt weg, gelukkig. Ik bedenk me dat ik moe ben en probeer te slapen...

-FLASH BACK-

Ik hoor een vrolijk gelach van demi

We zijn in Walibi en het is super gezellig we zijn met een hele groep: James, Demi, Delilah, Fleur, Noah ,Jesse en ik.