A crazy life...

025

POV lieke

Ik loop door de gate en we staan nu in een grote hal. we lopen naar het gedeelte waar we onze koffers krijgen. dit duurt echt lang, we nog steeds geen koffers. net op het moment dat ik dat denk komt er een van onze koffers de band op rollen. James pakt zijn koffer. en even later komt die van mij op de band te liggen. James pakt hem voor me en ik kijk hem dankbaar aan. hij knikt en we lopen in een stilte naar de uitgang. de zon schijnt vel in mijn gezicht. ik voel dat ik niet gewend ben aan deze hitte. het is echt heel warm hier. Ik zie dat James naar een autootje toe loopt. hij zegt wat tegen hem en vlak daarna wenkt hij dat ik moet komen. 'Dit is een taxi.' ik knik en James doet de koffer bak open. hij legt onze koffers in de achterbak en gaat op de bij rijders stoel zitten. ik ga dan maar op de achterbank zitten.

Na een poosje komen we aan in een heel mooi hotel. er staan vijf sterren op. ik stap uit en gelijk bespringt de hitte me. James legt een hand rond mijn schouder en fluistert in mijn oor 'op naar een nieuw leven.' Ik schrik. we lopen naar de balie. Janes zegt iets in het Engels en hij krijgt de sleutel. goh dat ging snel. onze koffers worden op een karretje gezet en de pikolo loopt achter ons aan. Eigenlijk is het best raar. Het lijk alsof ik dit met mij zin mee doe. maar eigenlijk, haat ik James, en wil ik bij mijn familie blijven, en ben ik bang voor James. of wat me te wachten staat. ik ben bang. heel erg bang. bang dat ik hier overlijd. in Fucking Thailand. hij heeft het me niet verteld maar ik wist wel dat we hier heen gingen. Als er op mijn kaartje de stad staat. en die stad is Bangkok. we zitten nu ook in Bangkok volgens mij. maar ik heb geen flauw idee. het is wel een chique hotel. James maak de kamer open met een pasje. Het is een mooie kamer. het is groot, ik doe een deur open en zie een badkamer. het is erg groot en in het midden staat een groot bubbelbad. en in de hoek staat een heel grote douche. een dubbele was tafel. het is zelfs groter dan mijn eigen kamer! er klopt iemand op de deur. Ik denk dat het de pikolo is. ik doe de deur open, en ja hoor daar staat hij. ik pak de koffer van het karretje. ik bedank hem en geef hem wat fooi. €0,50 dat is wat ik heb gekregen van James. Dat ik überhaupt iets krijg van hem vind ik knap. Ik zou nu gewoon weg kunnen. Maar toch, waar zou ik dan heen moeten. Ik heb geen geld. En dus kan ik geen ticket kopen voor het vliegtuig. Ik kan nergens heen. Dan is het hier fijner dan op straat. Toen ik in de taxi zat en naar buiten keek Zach ik dat alles toch heel anders was dan in ons veilige kleine landje. Het voelt raar om hier te zijn. Waarschijnlijk door mijn dubbele gevoel. Het voelt aan de ene kant fijn om hier te zijn met James, want ik weet dat hij altijd nog zijn goede kant terug kan krijgen. En aan de andere kan haat ik hem, om wat hij me heeft aangedaan. En wil ik hier zo snel mogelijk weg. Maar ik zou niet weten hoe. 'Daar zijn we dan, in een nieuw leven.' hoor ik een stem plotseling achter me zeggen. ik draai me om en zie dat het James was. wat ook wel Logisch is want wij zij de enige in deze hotel kamer. 'Waar is m'n kamer?' vraag ik. bijna onverstaanbaar. 'niet mompelen en duidelijk praten.' Ik knik. jij doet hetzelfde terug. en begeleid me naar mijn kamer. Het is hier ect groot! er is een groot hemelbed en een tafeltje. en staat een ventilator. dat vind ik altijd fijn. daar ben ik zo gewend aan, en hij stond ook bij James thuis. eigenlijk best wel raar dat ik me het huis waar we in zaten niet herkenden. want volgens mij was eigenlijk alles al wel terug. maar alleen dat huis, daar zat iets niet goed. ik loop naar de woonkamer. 'James? mag ik iets vragen' ik besluit aardig te blijven. ik wil niet in Thailand in het ziekenhuis belanden. 'vraag.' zegt hij droog. ik miet in mezelf grinniken. ik moet vaak lachen. 'dat huis waar je m-eh gevangen hield.' probeer ik. maar hij legt zijn wijsvinger op mijn lippen en zwijgt. ik doe het zelfde. dus hou ik er maar over op. Ik ga zitten op de bank en wil de televisie aanzetten, maar ik heb geen afstandsbediening. 'waar is de afstandsbediening?' vraag ik met een zoet stemmetje. hij kijkt me even aan zonder te bewegen. maar dan loopt hij naar het kastje wat onder de tv staat en haalt daar de afstandsbediening uit. 'o' ik wist niet dat hij daar lag. anders had ik hem zelf wel gepakt. 'maar we gaan nu even geen tv kijken.' zegt hij met een grijns op zijn gezicht. hij pakt mijn handen en neemt me mee naar de badkamer. hij zet me neer op de rand van het bad en laat me los. dan loopt hij naar het bad en zet hem aan. 'blijf daar.' zegt hij op een commanderende maar toch ook rustige toon. Ik knik. hij loopt de badkamer uit, en komt even later terug met een fles campagne en twee campagne glazen. het is moët! dat is een hele dure. Ik denk niet dat ze dat hier in Thailand verkopen. waarschijnlijk heeft hij het meegenomen uit Nederland. Nederland is eigenlijk een heel rare naam. het lijkt op ver-Nederland. Da's pas zielig. hij zet de campagne neer op de rand en doet wat schuim i het water. 'na u' zegt hij met een bakakte toon. ik grinnik en zeg op de zelfde toon 'o dank u meneer James' we moeten allebei lachen. dit was de goede oude tijd. maar jammer genoeg zit ik nu in facking Thailand. als hij zo was verandert in Nederland had ik hem met alle liefde terug genomen. ik kleed md uit, maar ik twijfel toch. ik draai mijn rug om naar James en doe mijn broek uit. Daarna mijn shirt. dit voelt niet heel fijn. 'kleed je uit' zegt hij nu niet op een rustige aardige toon. ik slik en doe wat hij me heeft opgedragen. Als ik me helemaal uitgekleed heb wil ik in bad stappen. ik voel twee ogen in mijn rug branden. 'draai je om, ik wil je kunnen zien!' zegt hij op de zelfde toon alleen iets harder. ik draai me om. hij bekijkt me grondig en grijnst. ik ben benieuwd waarom.

Sorry voor dit slechte hoofdstuk! ik had totaal geen inspiratie en ik moest toch uploaden. Ik heb lang geen hoofdstuk erop gezet dus. hier is het.... maar toch wa het saai.

Comment. was het saai/stom/kort/cliché noem maar op!

Read

En

Vote!

Xx Daisey