A crazy life...

012.

POV lieke

Ik zit nu al uren voor me uit te staren voor mijn gevoel. ik wil dit niet wéér meemaken. ik wil dit niet weer voelen. niet weer zien. niet weer horen. Mijn angst staat nu op 10. gelukkig weet ik alles nog. als ik hier ooit weer uit ontsnap dan weet ik alles tenminste nog. Of wat als ik niet ontsnap. of wat nou als iemand me vind? Wat als niemand me vind. zo doet mijn gedachte de hele tijd, positief, negatief, positief, ect. ect. ect. super vervelend. Ik voel me zwak, machteloos, uitgeput. ik kan dit gevecht niet weer aangaan. en het word nog erger, ik wéét dat hij het nu anders gaat aanpakken. dat maakt mij nog machtelozer. zal hij me uit laten hongeren? of me gebruiken en uit eindelijk vermoorden? dat is het dus juist. ik zit hier, terwijl ik mijn lot niet weet. En dat, dat maakt me nog machtelozer dan dat ik al ben. Ik schrik op uit mijn gedachten van een stem die ik nooit meer wou horen. 'Hey prinses' ik negeer hem. dit maakt hem boos. 'wat? zegt mijn prinsesje niets?' Weer negeer ik hem. Na even stilte voel ik twee handen op mijn schouders. 'ik wil je' fluistert hij in mijn oor. ik word er bang van. hij legt z'n handen in mijn heupen. Langzaam gaat hij omhoog. totdat hij bij mijn borsten is. mijn hart klopt in mijn keel. ik wil dit niet. maar ik kan niets doen. ik ben machteloos. hij kust me teder in mijn nek. Ik wil dit niet. mijn ene hand zit vast geketend. Ik probeer me te bewegen maar het maakt hem nog kwader. Hij pakt mijn pols en knijpt erin alles draait. en ik zak langzaam weg.

POV ontvoerder.

Ik loop naar de kelder toe om te kijken hoe het met mijn prinsesje gaat. Ik haal de deur van het slot af en doe hem open. daar ligt ze. haar gezicht lijkt wel van porselein en haar lichaam is net als zeide. ze is zo mooi. 'Hey prinses' ze negeert me! 'wat? zegt mijn prinses niets?' Zeg ik iets botter. weer negeert ze me. En om dan te bedenken dat ik alles met haar kan doen wat ik wil. ik ga op haar benen zitten zodat onze blikken elkaar kruizen. ik leg mijn handen op haar schouders. 'ik wil je' fluister ik in haar oor. ik leg mijn handen ik haar heupen. ik voel dat ze veel dunner is geworden. Ik glij met mij handen omhoog totdat ik bij haar perfecte borsten ben. ze stribbelt tegen door te bewegen. Met een hand pak ik haar pols en ik knijp erin. waardoor ze flauw valt. wat is ze toch mooi. ze is prachtig. ze is van mij. en dat zal ze altijd zijn. ook al ligt ze binnen kort in haar graf.

POV Dave

Ik zit nu al ongeveer vijf weken in de cel. ik moet hier wachten tot de rechtszaak. en ik moet wachten totdat James te pakken is. als hij me ziet kilt hij me. ik ben de gene die heeft vertelt over hem. Ik hoop niet voor hem dat hij het nog een keer heeft geflikt. Daar gaat hij een dubbele straf voor krijgen of misschien zelfs levenslang. voor mij denken ze dat ik 1 tot 1/2 jaar krijg. ik heb er bijna niets mee te maken. het enige wat ik heb gedaan is schoten lossen. dat kan oplopen van 1 tot 5 jaar maar omdat ik niemand heb geraakt is het minder. en ik heb geen houders vergunning wat ook strafbaar is. maar ik kan vrijlating tot goed gedrag krijgen. dus het lijkt me dat ik dat ook ga doen. ik hoop dat alles goed gaat met die lieke, ze ziet er zo breekbaar uit. met haar porseleinen gezichtje. ik denk dat ze veel jongens achter haar aan had/ heeft en dat ze daaruit James had gekozen. maar dat was blijkbaar haar slechtste keuze ooit.

POV Demi

Ik rij samen met Jesse naar lieke haar huis. ik stap uit en bel aan. er word niet open gedaan. misschien doet de bel het niet. ik klop aan, en ik hoor gemompel in de gang. ik besluit de reserve sleutel te pakken. ik tol de plantenbak op en ik maak de deur open. ik zie op de grond een huilende Daan zitten. hij kijkt me hopeloos aan. ik kijk Daisey vragend aan, en zij haalt haar schouders op. 'hik zegt niets' fluistert ze bijna onhoorbaar. 'o' zeg ik droog. 'lieke' snikt Daan 'w-wat is er met haar?' vraag ik. ik ben bang dat ik het al weet. 'z-ze is w-weg' mijn hart staat even stil en ik zak door mijn knieën en begin ook te snikken. langzaam begin ik te huilen. Jesse die onderhand zijn auto heeft geparkeerd kom ook binnen en ik zie zijn verbazing. 'ik he-heb het gehoord.' zegt hij stotterend. we lopen met z'n vieren naar de woonkamer en we gaan zitten. Er valt een vage stilte. na een tijdje word de stilte verbroken door Noah en Zoë die lachend binnenkomen. ik kijk ze aan zonder enige emotie. en ze vallen gelijk stil. het enige wat ik hoef te zeggen is 'lieke' en Noah schud z'n hoofd 'nee' 'nee' 'da-dat kan niet' zegt Noah. hij is den soort broer voor lieke geworden de afgelopen weken.

Hey hoi ik vond het wel een spannend hoofdstuk om te schrijven ik hoop jullie ook om te lezen! ik doe dit voor de lol he ;-). ik ben super blij met alle reads allen vind ik het jammer dat jullie zo weinig stemmen. >>>>

Vergeet de Q&A niet hè. Ik schrijf verder bij de 5 votes, 8 reads en 1 comment

Stem = vote

Lezen = read

En = &

Reageer = comment

Xx daisey