photgraph revisited

flatmates

good morning he greeted when he opened the door

good morning rj she smiled heartily

sana sinabi mo na madami kang dala para bumaba ako he said while getting her duffel bag

uuyyy wag na. kaya ko naman. magaan lang naman yan

ako na po. he insisted then signalled for her to come in. sa totoo lang nagtataka siya kung paano kinayang dalhin ni maine ang mga bitbit nya ngayon. isang malaking duffel bag na mahigit kalahati ng height nya. isang gym bag at yung gitara nya.

salamat.

they went straight to her room. maine noticed how neat the place is plus it has the necessary equipments that she can use for studying.

ahhmm... yung study table medyo luma na. sa kapatid ko kasing babae yan. yung mga cabinets naman tinanggal ko na rin yung ibang gamit except yung lower left drawer, nandun yung bedsheets, pillow cases, curtains at towels. bago naman lahat yun kaya wag kang mag-alala

hala... hindi ba parang abuso na yata. hayaan mo bibili na lang ako—

I INSIST! mas sayang naman na hindi magagamit mabilis na tanggi ni rj

ang bait nyo naman po salamat po talaga

bawiin ko na kaya. twenty years dinagdag ng edad ko sa pag-opo mo eh

napahagikgik naman ang dalaga

hindi na. mula ngayon wala ng po at opo itinaas pa nya ang kanyang kanang kamay promise

ay parang hindi ako masyadong kumbinsido. sabay halukipkip nito

uuyy wag naman. ano gusto mo para bati na tayo. hindi naman maganda na magkasama tayo sa bahay tapos hindi tayo bati di ba?

hmmm... i think you need to convince me more...

what would convince you?

how about a song.

ay madali yan. ngayon na ba?

hindi na kumain muna tayo ng breakfast

palabas na si rj ngunit nanatiling nakatayo lamanag si maine.

huy! let's go.

ahmmm... rj ikaw na lang.

wag mong sabihing diet ka?

hindi ah. hindi kasi ako sanay magbreakfast

naku hindi pwede yan. sabi ng mommy ko, breakfast is the most important meal of the day kaya house rules yun. you need to follow

ang bossy mo naman... sabay nguso ng dalaga

huuyy... hindi naman... baka kasi sabihin hindi kita naaalagaan he paused realizing the implications it may have on her i... uhh... i—i mean... yung—

huy ok lang i get you naman. ahmm ano kasi. ganito. pwede maging honest?

oo naman. gusto ko yan honest tayo sa isa't-isa then he gestured a pinky promise

she smiled and took it. both of them unsure why everything is so easy around each other

well nasabi ko naman sayo na kaya ako lumipat kasi masyadong malayo ang araw-araw na balikan sa bulacan plus yung oras ng uwi lalo na pag may gig ako.