AV TAEKOOK

GEÇMİŞ

2 YIL ÖNCE
kim yeonra

Seul'de sıcak bir gündü. Yada bu boğucu havanın nedeni seul değil bizzat içimde bulunduğu durumun dehşetiydi. Yeonra nefes almakta zorlanarak boğulur gibi bir ses cıkardı. Soğuk terler alnında küçük su baloncukları olulturmuştu.
" Oğlun nerede, yeonra? "
Bu iki kelime odada yankılanırken yeonra nefesini tuttu. Sessiz olmalıydı. Oğlunu korumak için canı nekadar yanarsa yansın sessizliği korumalıydı yerde cansız yatan kocası joon 'un bedenine baktığında hıçkırıklarını bastıması çok zır olmuştu. Ona ulaşmak simsiyah saçları arasında son kez ellerini gezdirmek istedi ama kolunu kavrayan eller çok güçlüydü.
"Bu sana son soruşum; oğlun nerde? "
Yeonra bakışlarını tüm benliğiyle tanıdığı, fakat tanımanayı dilediği yüze çevirdi. Arkasında kollarını sıkı sıkıya tutan elleri umursamadan önemli doğru bir adım attı ve o yüze uzun zamandır yapmak istediği şeyi yaptı...tükürdü.
Yeonra'nın karşısındaki yüz, zarif bir el hareketiyle tükürüğü silerken sinirden çenesi kasılmıştı. "Her zaman bu kadar aptaldın yeonra" Tekrar gözlerini açtığında nefret bir rüzgâr gibi ikisi arasında esip geçti. Yeonra dalga geçercesine dudaklarını kıvırdı "sende her zaman bu kadar kördün. Bizi bulman sence de çok uzun sürmedi mi? "
Karlındaki yüz artık sabrının demlerini yaşadığını belli dercesine kendisine doğru bir adım attı"sevgili joon'un artık yok" Dedi yerde yatan adamı göstererek. "Eğer sende sonsuza dek yok olmak istemiyorsan, küçük farenin nerde olduğunu söyle. Söylersen seni bırakacağım. "
"Asla" Diyerek ona bir şey söylemiceğini belli edercesine bağırdı, yeonra. Bu düşmanı hiddetlendirmişti. "Hiç kimse ona ulaşmamı engelleyemez! Sen ve aptal kocanın fedakârlığı bile. " Yeonra artık tükenmişti bunu belli etmedi son cümlesini söylediğinin bilincinde olarak düşmana zafer kazanmış gibi gülümsedi. "Ulaşsan bile istediğini almayacaksın, o artık kendi iradesine sahip. "
"Oğlunla işim bittiğinde o zayıf iradesinden eser kalmayacak. " Son sözünü söyledikten sonra gözlerini yeonra'yı tutan ellerin sahibine cevirdi ve başıyla bir işaret verip evin bahçe kapısından dışatı çıktı yeonra onun arkasından bakarken ilk defa ne zaman bukadar karalığa gömüldüğünü düşündü. Artık sona geldiğini biliyordu. Her iki tarafta aydınlık ve karanlığın olduğu bu savaşta, joon ile birlikte oğllarını koruya bildikleri kadar korumuşlardı ensesinde hissettiği acıyla yere düşerken, oğlunun kimseye güvemeyeceğini bu dünyada aydınlık kalması için sessiz bir dua gönderdi.
Dilerim doğru insanla karşılaşırsın bebeğim.