misfits // ed sheeran

d r i e

Lilly had diezelfde avond alleen nog een spijkerjackje aangetrokken omdat het erg zou gaan afkoelen en liep richting MarryLinn’s, een cafë met een podium waar veel bandjes en singer-songwriters optraden in de avond. Ze deed de deur open en stapte naar binnen. Het was een grote zaal geverfd in warme kleuren zoals rood en beige, dat goed paste bij de warm kleurige houten podium en meubels.

Tegen de linker muur stond een brede bar waar op dat moment al een paar mensen aan zaten te drinken en in de rechter muur zat om de meter een vierkante raam die uitkeek op een stuk bos.

Normaal stonden er allemaal tafeltjes en stoelen met mensen die koffie dronken en urenlang weg typten achter hun laptop. Maar nu waren al die tafels en stoelen weg en was er een grote, open ruimte voor de podium waar Mike al bezig was op zijn drumstel.

Ze liep wat verder naar voren een keek naar de andere band leden. Xylann, een chinees met blauw geverfde haren, was zijn elektrische gitaar aan het stemmen en Susan, een lange tengere meid met bruine dreadlocks, was haar stem aan het opwarmen. Mike zelf had een bandana om zijn hoofd gebonden en droeg nu alleen nog zijn Nirvana shirt, skinny jeans en all-stars. Hij had zijn zonnebril afgedaan en zijn warme bruine ogen vingen de blik van Lilly. Hij knipoogde naar haar en zwaaide half. Lilly glimlachte terug en beet nerveus op haar lip.

Een halfuur later zat de café tot de nok toe vol met mensen van haar school die haar allemaal begroetten met een ‘’Hi Lil’s, lang niet gezien!’’ en Lilly glimlachte dan terwijl ze verbeten dacht dat ze haar blijkbaar héél erg misten.

Het was gelijk stil toen Susan aankondigde dat ze zouden beginnen met Suicide van The Raveonettes.

Lilly glimlachte toen ze zag hoeveel plezier ze erin hadden om daar te staan. Een paar nummers verder begon Mike opeens mee te zingen met Sunday Bloody Sunday van U2 vanachter zijn drumstel, ze zag nu pas dat er ook bij hem een microfoon was aangesloten en schudde verwonderd haar hoofd. Ze had nooit geweten dat hij zo goed kon zingen, maar het klonk fantastisch.

Helaas bleek dat ook meteen de laatste nummer te zijn en toen de lampen langzaam uit gingen ontvingen ze een overweldigend applaus. Lilly glimlacht en wist niet of ze nou naar Mike moest gaan zoeken of naar huis moest gaan. Ze dacht even na en besloot maar naar huis te gaan, als hij haar echt leuk vindt mocht hij wel wat moeite doen.

Ze keerde zich om en ontweek elk mogelijk gesprek richting de uitgang. Toen ze eindelijk buiten was keek ze verwonderd naar de prachtige avondlucht. De zon was net onder en liet prachtige kleuren achter, de lucht was oranje-roze en mengde zich met het blauwe lucht dat al snel zou veranderen in nachtblauw.

Lilly ademde de zalige frisse avondlucht in en liep de weg terug naar haar huis.