Denizlerin Dalgası

-Bölüm 1-

Kitabıma bir şans verdiğiniz için çok teşekkür ederim. Acemiyim. Hatalarımı yorum ile bildirirseniz daha iyisini yazmaya çalışırım. Seviyorum sizi😻

Vee; herkes buraya okumaya başladığı tarih ve saati bırakabilir mii? Lütfen🙏

"Merhaba." Denizi izlerken yanıma gelen yakışıklıya baktım.

Okuldan veya eski mahallemizden tanıdığım biri olabileceğini düşünürken tanımadığımı söylemem gerektiğini düşündüm.

"Tanıyamadım." Çatık kaşlı surat ifadesi kendini sırıtmaya bıraktı.

"Daha yeni tanışcaz zaten." Çok güzel. İyiki tanıyormuş gibi merhaba demedim. Rezil olabilirdim ki bu her gün yaptığım bir şey.

"Anladım." Bu muhteşem cümleye söyleyecek başka bir kelimem yoktu.

"Biliyor musun, bence sevgilim olabilirsin." Vay! Hızlı çocuk seni.

"Anladım."

Gülerek devam etti.

"Bence senin sevgilin olabilirim."

"Anladım."

"Ve bence çok mutlu olabiliriz."

Oturduğum banktan kalkıp yürümeye başlayınca o da benimle birlikte yürümeye başladı.

"Bir psikoloğa görünmeyi düşündün mü hiç?" Göz devirip sorumu yanıtlayacakken işaret parmağımı "vazgeçtim" anlamında kaldırarak  devam ettim.

"Hatta dur, seni psikolog kurtarmaz, en iyisi bir psikiyatriste gitmen."

Hala yürüyorduk.

"Belki psikolog olunca sana gelirim ha?" Psikolog olmak istediğimi nereden biliyordu ki?

"Sapığım falan mısın?"

Gülümsedi ve hayır anlamında başını salladı.

"Hayranınım."

Söylediği şey hoşuma gitse de bunu belli etmedim.

'Çok mu hoşuna gitti' başlığı altında toplanmış bakışlarıyla karşılaştım kafamı ona doğru çevirince.

Belli etmişim.

Sonunda bir cevap vermem gerektiği geldi aklıma.

"Anladım."

"Şu berbat kelimeyi söyleme artık!"

Yüzümü söylediği şeyden memnun olmadığımı göstermek için buruşturdum.

"Çocuk gibisin, Deniz."

Adımı da bildiğine göre sapığım olduğu konusunda biraz daha düşünebilirdim.

"Hala sapığım olduğunu düşünüyorum."

"Hala sevgilim olabileceğini düşünüyorum."

Banktan kalktığımızdan beri hala yan yana yürüyorduk.

Cevap vereceğim sırada arkadan birinin 'Deniz' diye bağırması ile ikimiz de önce durup sonra arkaya döndük. Bize bağırmadığı belliydi ama biri adınız ile seslenince refleks olarak bakıyorsunuz hani.

"Sen neden baktın?"

"Biri Deniz diye bağırınca bakmayı huy edinmişim biliyor musun?"

"Sen çok komik bir insansın." Derin bir nefes alıp verdikten sonra konuştu.

"Pekala, baştan başlayalım. Ben Deniz."

Deniz? Onun da mı adı Deniz? Şaapıyım böyle tesadüfü.

"Anla," Karşılaştığım korkunç bakışlarla birlikte sustum. Çünkü Denizlerin neler yapabileceğini biliyorum.

"Garip."

Garip deyişimi garip bulmuş gibi tek kaşını kaldırdı.

"Garip olan ne? "

"Benim gibi mükemmel bir insanın adına sahip olman. "

Tekrar yürümeye başladım. O da benim yanımda ilerlemeye devam etti.

"Noldu koçum sustun." Sessizlik hiç hoşuma gitmeyen bir şey. Günlerce susmadan konuşabilirim. Aslında şu an da onunla konuşmaya hevesli gibi görünmek istemiyorum.

Ama sadece görünmek istemiyorum. Normalde öyle.

"Koçum?"

"Koçum?" Ne var yani? Koçum. Bu kelime benim için gayet normal bir kelime ve bunu söylemek hoşuma gidiyor.

"Hoş." Anlamadığımı belli etmek istercesine tek kaşımı kaldırdım.

"Hoş olan ne?"

"Sen." Hafifçe gülümsedim.

"Sahiden hoşmuş." Bir dakika, bunu sesli söylemeyi beklemiyordum.

"Ne kadar garip bir insansın."

"En azından bir beynim var."

"Herkesin bir beyni var. "

"Evet, herkesin bir beyni var ama bazıları kullanamıyor." Umarım üzerine alınmıştır. Bakışlarımı hafifçe ona kaydırdığımda üzerine alındığını kızgın bakışlarıyla birlikte fark ettim.

Ne, bu doğru!

Söyleyecek bir şey bulamadığından olsa gerek derin bir nefes alıp konuştu.

"Sanırım gitmem gerek."

"Bi zahmet git yani." Çok açık sözlü olduğumu söylemiş miydim? Genellikle bu yüzden kaybederim.

"Telefonunu verir misin?" Neden olduğunu sorgulamadan cebimden telefonumu çıkarıp verdim.

Rezil olmak her gün yaptığım bir şey yani sıkıntı yok.

"Bunu istememiştim ama yine de işime yarar."

Yapmacık bir şekilde gülümsedim.

Telefonumu geri aldığımda rehberimde kendim haricinde bir Deniz daha olduğunu gördüm.

Evet kendi telefonumda kayıtlıyım. Ne var yani kendi numaramı bilmiyorsam?

"Benim numaram sende yok diycem de vardır eminim sapığım olduğuna göre." Cevap dahi vermeden arkasını dönüp ilerlemeye başladı.

"Havalı göründüğünü mü düşünüyorsun?" Arkasından sinirle bir şekilde bağırdıktan sonra yürümeye devam ederken cevap verdi.

"Evet."

"Bende öyle düşünüyorum." Genellikle bu yüzden kaybederim demiştim.

Bende arkamı dönüp yürümeye başladım.

"Anladım." Bunu sadece kendim duyabileceğim bir şekilde söyledim.

Az önce çok garip bir şey yaşamıştım.

Ben buraya neden geldim ki zaten?

Merhaba, hatalarım olabilir. Böyle böyle iyi olacak. Hatalarımı yorum olarak bildirmeniz sizden isteyeceğim en iyi şey. Yorumlarınız inanılmaz değerli çünkü. Seviyorum sizi.

Bu satıra bu kitabı okumasını istediğiniz arkadaşlarınızı etiketlerseniz çok mutlu olurum😘