Kolundaki yaraları soranlara aynı cevabı veriyordu, "Basit bir kaza sonucu. Acımıyor bile."
Yalan söylüyordu. Öyle bir acıyordu ki, etinin parçalandığını hissediyordu. Acıdan gözleri doluyor fakat izin vermiyordu. Ağlayamazdı. Kolunun üstüne devrilen taşlar umrunda değildi, kararı kendisi vermişti.
Park Jisung, asla yaptığı bir şeyden pişman olmazdı.
