İmkansız❤

1.BÖLÜM

"Sende normal insanlar gibi olmayı becerebilseydi bu duruma gelmezdik" Onu umursamadığımı biliyordu ama hala konuşuyordu bana göre çok cesurdu.
"Sanane"Benim hayatıma karışmaya yetkisi yoktu hem ona demiştim ben pasaklı bir kızım diye sırf para için gözü dönmüştü ve kabul etmişti.
"Derhal burayı terk et"
Yerde duran çantamı alıp kapıya yöneldim ve açıp "ÇOK PİŞMAN OLCAKSIN"deyip kapıyı olabileceğim kadar sert bir şekilde kapattım. Şimdi ne yapacaktım ondan başka dostum yoktu,ailem desen beni bırakıp kaçmış abim bana bakıyordu o da ayda bir miktar para gönderiyordu başka işe yaramıyordu ne abilik yapıyor ne de kardeşim gibi davranıyor.Bom boş sokakta tek ben vardım hemen otobüs durağına doğru ilerledim ordan rastgele bir arabaya bindim, cam kenarını boş bulup oraya oturdum.Tek sorunum, Şimdi ne yapacaktım?

Telefonumu çıkarıp yatılı bir okul aradım,arkadaşımı arayacak halim yoktu çünkü arkadaşım yoktu