Sus Lan Benimsin

Tanıtım

"Ya, Allah 'ım neden ben ya, neden ? Bak Alper sevmiyorum seni, istemiyorum! "

Düzgün kaşları hafifçe kalktığında yüzümde adeta volkanlar patlıyordu. Bir insan bir insanı neden anlamaz. Cevap çok basitti sevgili dostlar çünkü bu insanın beyni hunharca lamalar tarafından katledilmişti. Rezillikleri ile ölmesi için dua ettiğim Alper umursamaz tavrı ile cevap verdi. Kriz geçirdi oluyor sonra!

"Hala beni ilgilendiren kısıma gelmedin. "

Sinirle saçlarımı çekeledim. Şöyle elimin tersi ile suratına geçirecek ve seni ilgilendiren kısıma gelecektim. Ay yok delirmenin eşiğinden zıplıyordum adeta. Elime aldığım içki şişeleriyle poz verip, şeytanı kudurtuyorum ruhu haliyesine geçtim geçecektim. Artık bir son vermeliydi buna.

" Lan diyorum işte ...Seni öldüreyim ya ben , valla sende kurtul bende ! "

Kaşlarını kaldırıp şaşkınca bana baktı.

"Ama hala anlamadım. "

Sesimi daha da yükselttim sabrımın son kırıntıları ile çemkirdim. Ya bana nasıl bir belaydı ben anlayamıyordum ki?!

"Seni sevmiyorum, istemiyorum da etrafımda, lan senin yüzünden kimse benimle konuşmuyor , ya nefret ediyorum senden !"

Kahvesini eline alırken hafifçe yana döndü. Uzaktan böyle efendi sessiz sakin duruyordu ama yok! Hep kandırmacaydı bunlar.

"Uffff , bebeğim seni dinlemek isterdim ama , çok sıkıldım ! "

Yüz ifademi sabitleştirip dişlerimin arasından tısladım.

" Alper , öl ! "

deyip çantamı masadan aldım . Kafeden çıkarken derin bir nefes aldım. Çocuk resmen yıllık enerjimi sömürüyordu.

"Sevil ? "

Gelen ses ile başımı kaldırdım . Murat 'ı görünce otomatikmen gülümsedim. Tabi ki gülümseyişim dağılmış yüzünü fark edene kadardı. Başta bir anlamadım yalan olmasın. Hani kamyon mu çarpmış, öküz sürüsü çocuğun üzerinde mi depişmiş diye düşündüm. Sonra mala bağladım. Hızla yanına gidip yüzüne daha dikkatle baktım. Alper yapımdı ulan bu!

"Alper dimi?"

Kafeye tekrardan girdim. Hala aynı yerde oturup sakince kahvesini içiyordu. Şimdi o kahveyi boğazından lıkır lıkır çamaşır suyu niyetine göndermezsem.

"Murat 'ı mı dövdün ? Adi zorba ! "

Kahvesini yudumlayıp koyu gözlerini bana dikti .

" Ve ? "

Uzatarak söylediği kelimeye ek kaşlarını sorarcasına kaldırdı. Cinnet kriz halinde çarparak, yıkarak, yok ederek geliyordu!

"Allah benim belamı versin Alper , sende rahat et emi ? "

Geldiğim gibi giderim modundayken kolumu tuttu. Bir kolumu tutan eline bir de suratına baktım belki anlar rahatsız olduğumu diye ama yok.

"Nereye ? "

Hışımla başımı kaldırdım. Sinirden ağlayacaktım. İçimde ki asi ruh dizginleri eline almışken çemkirdim.

"Sanane. "

Kolumdaki baskı artınca yutkundum. Koyu gözleri öfkeden parlıyordu. Söylemeden bırakmaz. İnat çünkü biliyorum. Asi ruhumu köşeye çekip cimcikledikten sonra sinirle söylendim.

"Allah' ım ya Murat ' a gideceğim oldu mu? Dağıtmışsın ağzını yüzünü."

Birden gürledi.

"Nereye lan nereye !?"

Angıt anlamaz ki. İlla küfür ettirecek. 

" Belama , Alper ! "

dedim. Ayağa kalkıp çıkışa doğru beni çekelemeye başlarken kafenin bize bakmasını sağlayacak kadar yüksek bir tonda konuştu.

"Siktirtme lan belanı ! Yürü ! "

Ama çok ayıp.

***************************************

Selam canlarım. Bu hikaye sanırsam 1 yıl kadar önce yayımdan kaldırılmıştı. Belkide 2 yıl o derece emin değilim taslağımda uslu uslu duruyordu. Bende tekrardan yayınlamaya karar verdim. Artık hayırlısı :D

Multimedyamız : Alper.

Bugünki aklım olduğu için değiştirmem gerekti ama dokunmamaya karar verdim. Vini'cime kalpler.