Το σκοτεινό δάσος

Κεφάλαιο 18

-Τζουλιάνα pov -

Σωκράτης-ΜΗΝ ΜΠΛΈΚΕΣΤΕ! είπε με θυμωμένο τόνο αλλά εγώ δεν φοβήθηκα αντιθέτως του πήγαινα ας στο πούμε επίθεση έτσι του είπα,

Εγώ-Δεν μου απάντησες είπα με ήρεμο ύφος αλλά αυτός φαίνεται να θυμώνει περισσότερο με την αντίδραση μου εκείνη την ώρα γύρισα στα παιδιά και με κοίταξαν με ύφος "καλά να του κάνεις αλλά πρόσεχε" μετά γύρισα σε αυτόν τότε μου είπε

Σωκράτης-Βλέπω ότι δεν φοβάσαι ούτε εσύ αλλά ούτε και οι φίλοι σου αφού δεν σου είπαν κάτι για τον τόνο σου .

Πάνος-ΝΑΙ ΚΑΛΆ ΚΑΤΆΛΑΒΕΣ του είπε με έντονο και νευριασμένο ύφος πάντως δεν το περίμενα γιατί δεν πρόλαβα καν να ανοίξω το στόμα μου.

Σωκράτης-ΤΌΤΕ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΣΑΣ ΦΕΡΘΏ ΜΕ ΆΛΛΟΝ ΤΡΌΠΟ είπε έντονα και έβγαλε από το παντελόνι του ένα όπλο και μας σημάδεψε.

Κωσ-Και αυτός είναι ο τρόπος σου είπε.

Σωκράτης-Ναι είπε ψύχραιμα.

Δημ-Και αν εμείς δεν το κάνουμε αυτό το "Μην μπλέκεστε"; ρώτησε με λίγη ειρωνία μέσα

Σωκράτης-Τότε ΠΕΘΆΝΕΤΕ! είπε με θυμό στο τέλος.

Πάνος-Μάλιστα είπε ήρεμα.

Εγώ και τα κορίτσια τρομάξαμε λίγο αλλά προσπαθούσαμε να μην φαίνεται.

Τότε ακούγετε ένας πυροβολισμός αλλά έριξε στην πόρτα πίσω μας ο "Κύριος"Σωκράτης,τότε όλοι κρατούσαμε μαζί μας από ένα όπλο τότε το έβγαλε μόνο ο Κωνσταντίνος εμάς μας έκανε νεύμα να μην τα βγάλουμε να τα αφήσουμε για μετά.Τότε ο Κωνσταντίνος πυροβόλησε δίπλα του το τζάμι.

Σωκράτης-Αυτό είναι το ΤΕΛΟΣ σας είπε και φώναξε το "τελος".

Δημ-Και εσένα το δικό σου.

Τότε ο Δημοσθένης και ο Πάνος μου έβγαλαν τα όπλα τους και μας έβαλαν τα αγόρια πίσω τους δηλαδή εγώ πίσω από τον Πάνο, η Αριάδνη πίσω από τον από τον Κωνσταντίνο και η Ολίβια πίσω από τον Δημοσθένη. Άρχισαν να ρίχνουν πυροβολισμούς ανά μεταξύ τους όπου τα παιδιά και αυτός καλύφθηκαν εμείς πίσω από ένα τραπέζι που είχε στην γωνιά και αυτός πίσω από το γραφείο του αλλά ευτυχώς κανένας δεν τραυματίστηκε από τα αγόρια. Αλλά τότε η σφαίρα βρέθηκε στο πόδι του Σωκράτη καλά να πάθει αυτός μετά από λίγο η σφαίρα βρήκε τον Πάνο μου στο χέρι αλλά τον βρήκε κοφτά έτσι είχε μόνο μία γρατζουνιά.

Εγώ- Μωρό μου είσαι καλά ; ρώτησα.

Πάνος- Ναι μια γρατζουνιά ήταν εσύ πρόσεχε μικρή μου, μου είπε Οοοοο τι γλυκό ακόμα και τώρα νοιάζεται για την υγεία μου.

Έτσι εγώ του άφησα ένα φιλί στο στόμα.Μετά από λίγο τα πράγματα σοβάρεψαν αυτόν τον βρήκε στο χέρι, τον Κωνσταντίνο στον ώμο και τον Δημοσθένη στο χέρι επίσης.Μετά από λίγο μας είπαν τα αγόρια όποιοι και να μηνούν στο τέλος να προσπαθήσουν να μηνούν για πάντα μαζί, δεν ξέρω γιατί μας το είπαν αλλά τέλος πάντων.Μετά από κανένα 30λεπτό η σφαίρα βρήκε τον Πάνο λίγο πιο δίπλα από την καρδιά ΧΡΊΣΤΕ ΜΟΥ.

Εγώ- Πάνο μου μωρό μου είσαι καλά κρατήσου σε παρακαλώ είπα και έκλαιγα με λυγμούς.

Πάνος-Μωρό μου όποιος και να μείνει θέλω να με θυμάσαι αλλά επίσης θέλω αν μένει κάποιο αγόρι από εμάς θέλω να τον ερωτευτής οκ; μου είπε και με φίλησε.

Εγώ-Θα προσπαθήσω μωρό μου.

Πάνος-Θέλω να τον αγαπήσεις όπως και εμένα Τζουλιάνα αγάπη μου.

Εγώ-Θα προσπαθήσω μωρό μου , και τον ξανά φίλησα.Και μετά...

Εγώ-ΜΩΡΟ ΜΟΥΥΥΥΥΥ είπα και έκλαιγα με δυνατούς λυγμούς αυτό ήταν πέθανε.Τότε τα παιδιά γύρισαν και μας κοίταξαν , λυπήθηκαν και αυτοί φαινόταν έκλαιγαν όλοι.Τότε τα αγόρια θύμωσαν με αυτό όπως και εγώ έτσι του έδωσα σήμα να του ρίξουν αυτό όμως δεν είπε τίποτα μόνο γελούσε.Μετά τον βρήκε στον ώμο αυτόν,Μετά από συνέχει πόλεμο με αυτόν πέτυχε και την Ολίβια τη πέτυχε εκεί που πέτυχε και τον Πάνο μου μετά από λίγο αφού έτρεξα εκεί κοντά της και ο Δημοσθένης πεθάνει και αυτοί τίποτα δεν μπορούσαμε να κάνουμε γιατί η σφαίρα ήταν κοντά στην καρδιά δεν είχε πολύ χρόνο να καλέσουμε ασθενοφόρο έτσι και αλλιώς το υποσχεθήκαμε κάποια βραδιά που καθόμασταν να μην καλέσουμε ασθενοφόρο αν πάθουμε κάτι δεν ξέρω γιατί το υποσχέθηκα αυτό βλακεία ήταν.Μετά από κάνα μια ώρα πέθαναν όλοι έκτος από εμένα και τον Δημοσθένη. Ήμασταν ΤΌΣΟ θυμωμένοι και οι δύο που έτσι τον πυροβολισμέ και οι δύο μαζί έτσι τραυματίστηκε μαλών πολύ σοβαρά και κόπηκε το υστερικό γέλιο που είχε κατά την διάρκεια όλου αυτού.Μετά καλέσαμε ένα ασθενοφόρο να πιάσει τους μονάκριβους φίλους μας και να μαζέψει αυτόν.Εγώ μετά από αυτό έπεσα στην αγκαλιά του Δημοσθένη όπως και αυτό που με πίεζε πάνω του και κλαίγαμε και οι δύο.

********

ΌΠΑ τι έγινε εδώ, Λυπητερό αυτό το κεφάλαιο.

Μακάρι να γίνει κάτι ανάμεσα σε Δημοσθένη και Τζουλιάνα για να δώσει λίγη χαρά εδώ μέσα.Με συγχωρείτε αν θέλατε να ζήσουν κάποιοι άλλοι.

Γειά!