Ve işte hastaheneden çıktık. Doktor artık eve gidebileceğimizi ve Sümeyya teyzenin durumunun çok daha iyi olduğunu söğledi. Efe ve ben Sümeyya teyzeyi kızıyla birlikte eve bıraktık.
''Tekrar geçmiş olsun, Sümeyya hanım.'' diye Efe Sümeyya hanıma söğledi.
''Sağol, oğlum.''
''Şimdi daha iyisinizdir Inşallah''
''Evet. Biraz başım ağrıyor ama iyiyim çok şükür. Sağolasın, evladım''
''Önemli değil. Biz şimdi gidelim siz de biraz dinlenin. Sonra tekrar yine geliriz.''
Efe ve Sümeyya hanım konuşurken ben de onların konuşmasını izliyordum. O sırada Pelin yavaşça yaklaşıp
''Şşşş. Kız, bana bak. Çocuğa nasıl baktığını gördüm. N'oluyor?))''
Aniden arkama çevrilip sinirli bir şekilde
''Pelin yavaş ol duyacak! NE ALAKASI VAR?! Sadece konuşuyorlardı ben de izliyordum. O kadar başka bir anlam arıyorsun hemen.''
''Üfff. Iyi be tamam bir şaka da yaptırmıyorsun ha.''
''Böğle şakaları sevmediğimi biliyorsun. Hoşlanmıyorum.''
Ve Efe bana doğru yaklaşarak
''Artık gidelim'mi? Sümeyya hanım da iyi olduğuna göre gidebiliriz sanırım''
''Evet. Biz gidelim''
Sümeyya teyzeye yaklaşarak
''Biz şimdi gidiyoruz ama yarın yine geleceğiz tamam'mı? Kendine iyi bak. Dikkat et kendine'' diyerek Sümeyya teyzenin elini tuttum.
''Sağol, kuzum. Iyiyim gelmenize gerek yok'' diyerek elimi sıktı.
''Peki o zaman''
