BELKİ...

Hanım Değil Ana

Nefes ve Tahir el ele aşağı inmişlerdi. Saniye hariç herkes sevinmişti bu duruma özellikle de Asiye.

M: Nefes bacum inşallah daha iyi olmuşsundur. Sen anama bakma acısı var ama alışacak çünkü alışmak zorunda. He mi ana?
S:Ben oruspilere alışamayrum kimse kusura kalmasın.
M:Ana yetti artuk. Sırf bacım için kısık seslen konuşayrum ama dışarı çıkalım istersen. Senin kızın gaçtı Nefes de feda edildi acep bırda kim oruspi bir düşün ha.
S:Sen bu gari için bacuna oruspi dedin Mıstafa. Ula kot akılli uşak o senin babanun emanetiydi da.
M:Ana ben Esma demedum sen düşün dedum ha sende bu sonuca vardın. Ama sana ne diyarım ana biliymısın bence bir daha bacumun tek damla gözyaşunun sebebi olma. O zaman ahdım olsun Tahir'e sıra vermem. 

Saniye hanım öfkeyle odasına giderken Tahir olayları sessizce izliyordu. Nefes'in gözyaşını farketti ve hemen silince herkes silkelendi. Ve Mustafa yine abiliğini konuşturdu.

M:Bacum affet da tutamadum kendumi.
N:Abim ben seni affedemem çünkü sen bişey yapmadın sen benim ikinci abim oldun.

Nefes cümlesini bitirir bitirmez Mustafa'ya sarıldı ve tabi Mustafa da karşılık verdi. Ama herkesin aklında tek bir cümle vardı.
'Ama Nefesin iki abisi zaten vardı.'Ve bunun anlamını ise sadece Tahir biliyordu.

T: Tamam da tamam. Kıskanacağuk ha şimdi.

Tahir'in cümlesiyle herkes oturdu yerine. Tahir de Nefes ile beraber masanın kenarına oturdular.

T: Şimdi esas konuya gelelim.
M:Ula daha ne konusu.
T: Abi biz el öpmeye gidelim diyoruz orda adetmiş oradan da Nefes'i alır balayına gideriz diyorum. Hem Nefes de az rahatlamış olur.
N: Tahir keşke bana da söyleseydin. ( hafif tripli)
T:Nefesum bak biz oraya Esma ve Salih'e teşekkür edelim diye gidiyoruz el öpme bahane.
A:Ula ne teşekkürü paşam ne diyısın sen
T:Yengem etma. Sonuçta onlar sayesinde bugün Nefes benim Yanımda. ( Nefesin elini tutar ve gülümseyerek öper. )

Nefes halisiyle kızarır.

YM-YF:Uuuuu
T:Önünüze bakın ula
N:Tahir iki dakika yukarı çıkalım mı?
T: Çıkalım tabi Nefes
YM:Ula ikizum biz bunları ulamaya kalkarsak dudaklarumuz öyle kalur en iyisi susalım.
T:Dikkat edin de canınıza susamayın yangazlar

Nefes ve Tahir tekrar odaya çıkar.

N:Tahir
T:Söyle kurban olduğum
N:Ben korkuyorum
T: Ne oldu Nefes
N:Vedat abimi görmekten korkuyorum. Bana iyi gelmiyor. Bana sadece sen iyi geliyorsun. 
T: Bak Kurban olduğum sonsuza kadar kaçamazsın. Hem bende yanındayım ve onlarla çok durmayacağız. Anladığım kadarıyla Salih abinle aran iyi onu görmüş olursun.
N:Haklısın gidelim o zaman ben bavul hazırlarım. Bu arada balayı ne alaka Tahir?
T:Nefesum yanlış anlama gerçekten farklı bir amacım yok tek niyetim seni uzaklaştırmak biraz olsun huzur bulmanı sağlamak.
N:Ben zaten seninle huzurluyum ama yine de gidelim. Başbaşa kalırsak birbirimi daha iyi öğreniriz hem.
T:Demek öyle gelin hanum.
N: Aynen öyle damat bey.  Hadi aşağı inelim de yemeğe yardım edeyim.
T:Oy benum karum eltusıne kıyamazda maşallah valla tam Asiye yengeme layuk elti.

Nefes ve  Tahir neşeyle aşağı inerler.  Akşam yemeği hazırlanır yemek yenir ve yemekten sonra herkes bahçeye çıkar. Nefes ise çayları almak için içeri geçer tam mutfağa geçecekken arkadan sarılan Tahir ile irkilir. Ama sonra ellerini karnının üstünde birleştirir be başını hafif geriye atar.

N:Tahir mutfaktayuk ( Güler )
T: Ula Nefes akıl komadın adam da ne diyeceğimi unutacağdum az daha yarın sabah yola çıkacağuk.
N:Öyle olsun o zaman da bir çayları götürseydim
T: Tamam da tamam

Nefes çayları dağıtır ve ilk defa bu kadar huzurlu bir sohbet ortamı olduğunu farkedince istemeden gözünden bir damla yaş süzülür. Tahir hemen siler ve soru soran gözlerle Nefes'e bakar.