Onrecht

001 - Moord

Ik hoorde nog hoe mam het zei. "Lea, het kan zo niet langer." Als ik had geweten dat mam me twee uur later zou aangeven, was ik weggelopen.
Weg van huis. Weg van mam. Weg van al mijn problemen.
Misschien was ik dan zelfs wel vertrokken naar een ander land.

8 augustus 2017 10:02

"Lea, jou beurt." Zegt Danny met zijn eeuwige knipoog waarvan hij weet dat ik deze niet kan weerstaan. Met een korte zucht stap ik de auto in en pak ik het stuur stevig vast. Ik ben vijftien, nooit een rijles gehad (nou ja, van Danny) en ook geen rijbewijs. Ik mág nog niet eens rijden. Ook geen rijles. Met trillende handen ga ik achter het stuur zitten.
Elke keer als ik gas geef en we rijden denk ik: wat nou als ze me pakken? Niet alleen ik ben dan strafbaar, maar Danny ook.
"Als ze me pakken, ben je er geweest." Dat is wat Danny wel eens zegt. Ik snap niet waarom hij dan wil dat ik rij. Ik zou willen dat hij me niet altijd zo dwingt...

* * *

"Hallo, Lea?" Ik schrik op uit mijn gedachten als Danny tegen me praat. "Shit. Lea!" Roept Danny uit paniek en ik focus me snel op de weg. Ik voel hoe Danny het stuur van me overpakt. "Sukkel." Roept hij waardoor in in elkaar krimp. Bang dat hij me pijn zal doen. Danny gebaart dat ik uit de auto moet en we wisselen snel van plek. Ik zie aan Danny zijn gezicht dat hij behoorlijk opgefokt is. De kilometerteller wordt steeds hoger. "Danny..." ik schrik als er plots een meisje de weg op rent.
Te laat.
Ik voel een harde knal tegen de auto en ik knal met mijn hoofd ergens tegenaan.
Ik durf niet te kijken.
"Je hebt geluk dat het niet mijn auto is en dat we op een afgelegen plek reden." Zegt Danny ineens kalm terwijl hij gebaart dat ik de auto uit moet gaan.
Nog niet bewust van wat er gebeurd is stap ik de auto uit.
Tranen komen in mijn ogen als ik voor de auto een meisje zie liggen, ongeveer 4/5 jaar met er omheen heel veel bloed. Ik kijk Danny aan en begin in paniek te raken. "Niet jou auto?" Piep ik. "We... we moeten ergens aanbellen." "Aanbellen?" Lacht Danny. Hij pakt mijn arm stevig beet. "Als jij iemand verteld wat hier gebeurd is, meisje. Dan ben je dood."

Wat heeft Danny gedaan?!

* * *

15 september 2018 15:09

"We gaan, mevrouw de Witt." Hoor ik agent Smith zeggen terwijl hij me een duwtje in mijn rug geeft. Mam geeft me een blik van 'doorlopen' dus dat doe ik dan maar.
Ik kan wel met alle zekerheid zeggen dat ik mijn moeder nog nooit zo erg teleurgesteld heb als nu. Ik heb wel eens stiekem bij een jongen geslapen, gerookt of gedronken. Maar dit is een heel ander geval.
"Stap maar in." Zegt agent Smith, hij lijkt me een aardige man. Maar hij is helaas niet zo aardig tegen mij... en dat snap ik heel goed.

* * *

11 augustus 2017 11:09

Met een hevige buikpijn ga ik rechtop in bed zitten. Elke nacht sinds de moord word ik wakker met buikpijn.
Een schuldgevoel, dat is wat ik heb. "Gaat wel weer weg, schat." Is wat Danny altijd zegt waarna hij me dan weer een kus geeft.
Maar ik betwijfel of dit gevoel ooit weg kán gaan. Er gaat een rilling over mijn lijf als ik een politie sirene hoor, die steeds dichterbij lijkt te komen. Ik besef me dat dit geen droom is. Beneden wordt er aangebeld. Het zweet druipt over mijn lichaam, terwijl ik de sirenes langzaam dichterbij hoor komen.
"Oké, Lea." Zeg ik tegen mezelf en ik stap uit bed. "Je hebt twee keuzes. Één: vluchten. Twee: doen alsof er niks aan de hand is."
Al snel kom ik tot de conclusie dat optie twee toch wel beter is.
Snel kleed ik me om en ren ik de trap af. Via het raam in de deur zie ik een politieauto stoppen...