i lied ➳ zaylena

i'll send you the invoice

marie's pov

Sayamadığım dakikalar boyu boğuştuğum yeşil çarşaflı yastıktan kafamı kaldırıp sırt üstü uzandım. Zayn ile konuşmamızdan -daha doğrusu onun bana saydırıp engellemesinden- beri bu haldeydim.

Depresif ve ağlak.

Zayn'in ben olduğumu anlamasını zaten bekliyordum ama bu kadar hızlı olacağını düşünmemiştim.

Boşversenize, sadece kendimi avutuyordum.

Derin bir nefes vererek yataktan kalktım ve çalışma sandalyeme oturdum. Sandalyeyi aynalı dolabıma döndürüp tipime baktım.

Bakmaz olaydım.

Yanaklarım sinirden ve üzüntüden dolayı döktüğüm gözyaşlarımla  ıslanmış ve kızarmıştı. Savaştan çıkmışım gibi görünmemi sağlayan yastık izleri de cabasıydı tabii.

Acınası haldeydim ve bu böyle devam edemezdi. Daha Zayn için yeni hat almam gerekiyordu!

Tekerlekli siyah sandalyeden hışımla kalkıp lavaboya koştum. Seri hareketlerle yüzümü yıkayıp dişlerimi fırçaladım, kalan işimi de halledip salondan mavi cüzdanımı aldım. Yüzümdeki salak sırıtışla ve aptal dans hareketlerimle evden çıktım. Pijamamı değiştirmeye gerek bile duymamıştım.

Evin anahtarını içerde unuttuğumu farkettiğimde de gideceğim yolu yarılamıştım.

➳

Gördüğüm ilk operatör bayisine seke seke, ıslık çalarak girdim. Etrafımdakilerin garip bakışlarını umursamadan satış danışmanına gerekli bilgileri verdim, gittikçe sabırsızlanıyordum. O bağımlısı olduğum sigara gibiydi ve onunla konuşmadan geçen her saniyeden nefret ediyordum. Hattı kullanmadığım eski telefonuma takıp ezbere bildiğim numarasını tuşladım.

➳

marie: senin yüzünden ev anahtarımı yanıma almayı unuttum, çilingir faturasını gönderirim.