Gümüşservi

1. Bölüm

Küçüktüm o zamanlar hemde çok küçüktüm.Gidiceğini nerden bilebilirdim'ki geliceğim demişti bana.İnanmıştım ona , beni orada tek başıma bırakacak değildi ya, dimi. Ama bırakmıştı hiç düşünmeden .Tek başıma beni orada bırakmıştı.Ağladım çok hemde, mavi gözlerim kızarana kadar. Söz vermişti bana seni hiç bırakmıcağım diye.
Ama bırakmıştı. Beni babasız bırakmıştı. Söz vermişti bana hani nerede sözü. Onun yüzünden ben babasız kaldım.Bir çok arkadaşımın dalgası oldum. Daha on yaşında sinir krizi geçirmiştim.Neden peki? Babasızlıktan . Bakmayın bana ben babama düşkün birisiydim. Beni on yaşında parkta tek başıma bırakıp gitmişti. Son sözü neydi peki? Söz veriyorum geleceğim. Gelmemişti yine tutmadı sözünü. Tutmasın zaten istemiyorum ne sözünü ne de kendisini.
Valizimin fermuarını çekip dolabın yanına koydum. Son bir kez odama göz attım. Seviyordum lan odamı. Arıyıcağım hem'de çok arıyıcağım bu odayı. Pahalı odalar bana göre değil. Neymiş işte yatak, çalışma masası falan filan. Benim mis gibi koltuğum ve sehpam var ne gerek var onlara. Valizimi alıp odadan çıktım. Küçüklüğüm canlandı birden gözümde. Az koşturmadım bu salonda , annemin arkadan kızım dur diyişleri filan. Buruk bir gülümseme oluştu yüzümde. Gözüm doldu diyeceğimi beklemiyorsunuz herhalde. Olan olmuş biten bitmiştir. Anılar için ağlıyıcağımı sanmıyorum. Bu bir saçmalık olur bence.annemin sözü ayırdı düşüncelerimden beni "Hazır mısın kızım" annemi süzdüğümde yaşından genç giyinmişti. Hayır ya para insanı çabuk nasıl değiştirir karnı'nı doyurucak kadar paran olsa ya abartısı zarar bence ,anneme göz devirip "evet" dedim"hadi çıkalım o zaman ,Selim amcan birazdan gelir " evime son bir kez göz attım iki göz oda neyimize yetmiyordu ki . Villala' ra ne gerek vardı. Annem kapıdan bana seslendi " kızım hadi bekletmeyelim Selimi" ay g*tüm. Ne Selim miş arkadaş . Valizimi alıp evden çıktım. Bahçe kapısına ulaştığımda annemin gelmediğini fark ettim arkamı dönüp " anne hadi bek..." Sözümü kesen tabelaydı! satılık kelimesi kalbimi bu denli nasıl acıtabilir ki ? Sinirle annemin yanına gidip kapıdaki tabelayı gösterip " anne bu ne " dedim
Annem bana anlamamış gözlerle baktı sinirlendim hemde çok sinirlenmiştim, sesimi yükseltip "anne bu ne !" Diye bağırdım
Bu adam bu kadar zenginden ne gerek var evi satmaya, ben illaki gelicem memleketime "annenle bu ses tonuyla konuşamazsın" sesin geldiği yöne baktım , bu mendeful suratlı ne ara gelmişti. Sert ses tonumla konuşup " sanane bu annemle benim aramda"
Gerçekten sinir damarlarımla oynamış durumdalar. Ben o tabelayı ne yapıcağımı biliyorum, aklıma gelen fikirle koşar adımlarla kapının önündeki tabelayı alıp rast gele fırlattım 'ki fırlatmaz olaydım çünkü birisin arabasının camını kırmış bulunmaktayım. Annem koşarak yola çıktı arkasında maymun suratlı çıktı bende en ağır adımlarımla yürüdüm. Selim amca oradan " bu benim arabam" tek kelimeyle s*ctım yola geldiğimde siyah takımlı bir adam şaşkın şaşkın etrafına bakınıyordu. Selim gandevoru "haldun başka araba bul 10 dk ' ya hatta 5 dk ya"  dedi. annem bana bakıp " kızım sen ne yaptın" annemin sözünü umursamadan kaldırımın taşına oturdum. İyi oldu ama he maymun suratlının arabasının camını da kırdım. Gülmemi bastırmak için dudağmı ısırdım. Anneme bakıp "olmasını gereken şeyi yaptım" annem bana ters bir bakış atıp cık ladı " özür dilesene kızım"
Annemi takmadım bile. Cebimde ki telefonu alıp Merve ye mesaj attım " özlüceğim lan seni😍" mendeful da hemen söze atladı
"Ne özür dilemesi bundan sonra böyle şeylerin aramızda lafımı olur bundan sonra biz bir aile sayılırız" Telefonu cebime koyup Selime baktım yüzüme alaycı bir gülümseme kondurdum " senmisin bizim ailemiz.Aman kalsın" Selim bozuldu ama belli etmemeye çalıştı , yazık adama acıdım bak.annemi biraz kızdırmış olabilirim biraz değil bayağ, Annem bana bakıp" Selim artık senin baban sayılır ona karşı saygılı konuş" Ne demişti annem bana bunu bana demiyeceğini bile bile demişti. "Benim babam öldü anne" anne kelimesini vurgulayarak söylemiştim. Siyah takımlı adam bize yaklaşıp "araba geldi Selim bey" Selim bize doğru bakarak "hadiyin hanımlar yeni evinize gitme zamanı" istemeyerek kaldırımın taşından kalkıp iki elimle popomu silkeledim annemin yüzüne bakmadan arabaya bindim cam kenarına geçip Çanakkale'ye veda ettim. Sessizce mırıldandım " yine geliceğim Çanakkale bekle beni şu İstanbul işini halledeyim geliceğim ne bokum hayat bekliyor beni İstanbul'da bilmiyorum ama yine geliceğim şimdilik hoçakal Çanakkale"