Daha 10 yaşındaydım evet cok iyi hatırlıyorum küçük özgür bir kuş gibi ordan oraya uçmaya çalışırken bir gürültü duydum koştum baktım o gürültünün sahibi babamdı... Baktım anneme bağırıyordu anneme vurmustu hayatımın aşkı olan canımdan cok sevdigim babam annemin canini yakmıştı aglamaya başladım çok büyük bir hayal kırıklığına uğraşmıştım hayatimdaki tek sevdigim adam bizim canımızı yakıyordu beni annemi ve kardesimi sevmiyordu iste o zaman başladı bizim hikayemiz...
Annemin yanina yaklaştım annem ağlıyordu "iyimisin anne" dedim annem "iyiyim kızım merak etme dedi" ben "anne nolur gidelim burdan" dedim. Annem "gidicez kızım az kaldı" dedi. O gece ne kadar eşyamız varsa topladık boş bi odamız vardı evin içinde oraya sakladık.. Ertesi sabah annemin sesiyle uyandım annem "kızım aylin uyan" diyordu, gözlerimi açtım valizler elindeydi annemin birde benden küçük kız kardeşim vardı o da hazırdı annem " hadi gidiyoruz" dedi. Kalktım hemen üstümü giydim bos odaya girdik annem ben ve kardeşim kapıyı ardımızdan kilitledik evimiz yer evi olduğu icin alaçaktı annem camı açtı once kardeşim ve beni çıkardı sonra kendisi çıktı camdan bir taksiye bindik otagara gittik o zamanlar tekirdağ' nın çerkezköy ilçesinde yaşıyorduk biletlerimizi aldı annem..
Anneme döndüm baktım ve dedim ki "nereye gidiyoruz annecim" dedim. Annem "sivasa gidiyoruz kızım" dedi.... Benim hayal kırıklığım ve hikayem böyle başladı artık hayatımda canımdan cok sevdigim bir annem bir de kız kardeşim vardı... Artık bizi sevmeyen her seferinde canımızı yakan baba dediğim o adam yoktu çok üzgündüm ama bizim icin doğru olan buydu.. Bir anne ve iki kız çocuğunun hayata karşı savaşı başlamıştı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAYATIMIN ZEHRI
Non-Fictionİlk askı babası olan ve babasının bile.onu hayal kırıklığına uğrattığı hayata... hayata tutunmaya çalışan küçük ama sevgi dolu bir kız'ın hikâyesi..
