HAYATIMIN ZEHRI

BÖLÜM 4

Müdür bizi okula alamıycağını söylüyordu çünkü okula adres  uymuyormuş teyzeme baska bi okula yandırın demişti ama diyer okullar cok uzaktı ve ben ve kardeşim sivasa cok yabancıydık... aksam hep beraber oturuyorduk teyzem bugun olanları anneme ve enisteme anlatı enistem oranın müdürü benim yakın bi akrabam bide ben görüsüyüm dedi. Kardeşim ve ben mutlu olmuştuk bi ihtimal de olsa o okula gidebilecektik... Gunlerin nasıl geçtiğini anlamadık 1 hafta bitmisti annem haftaligini almıştı ama hepsini enisteme veriyordu bize biriktiremiycekti ayri bi eve gecemiycektik  bir süre... Gece yatmadan önce annem yanimiza gelmişti ben "anne birikim yapamazsak kendimize ev tutamayız dimi" dedim. Annem "evet ama sadece simdilik merak etme kızım herşey halolacak" dedi gülümsedim sabah uyandım erkenden 4. Sınıfa gidiyordum ve yeni okulumdaki ilk günümdü cok heyecanlıydık kardesim  ve ben hemen hazırlandık annemle beraber çıktık annem bizi okula bırakacaktı ordan işe gececekti okula gelmiştik yeni sınıfıma girmistim ogretmenim beni tanıtmıştı bana cok garip bakıyorlardi o zamanlar hic bisi bilmez anlamaz konusmaz bi insandm kısa öğrenci stili saçlarım ve bileğime kadar uzun bir etegim vardi sanki ben diğer kizlardan cok farklıydım kendimi tanıttıktan sonra cekingenlikle bi kızın yanına oturdum cok farklıydı sanki o kiz daha cana yakın daha samimî "ben büşra" dedi. Hafifce gülümseyerek "bende aylin" dedim cok çekiniyordum utanıyordum sanırım buraya alışmam uzun zamanımı alacaktı sadece yeni bi okula degil kocaman bi şehre yeni bi hayata alışmak beni cok zorlayacaktı hissediyordum günler geciyordu sivasa geleli 2 ay olmuştu artik etrafımdaki herkes degismeye başlamıştı ve ben hala alışamamıştım bu şehre sol yanımda bi boşluk hissediyordum sanırım o babamın boşluğuydu canimi cok yakıyordu siniftakilerle pek kaynaşamamıştım sadece büşrayla cok yakındık cok yakın iyi arkadaştık ama diyerleri oyle değildi bu sabah beden eğitimi dersimiz vardı ogretmenim sıra sıra eşofman takımlarını kontrol ediyordu ogretmenim " aylin en kısa zamanda kendine bi esofman takımı al" dedi bende " tamam öğretmenim" dedim ama nasıl alacaktiki annem daha tamamen defterlerimizi bile alamamıştı... Gün hızlıca bitti aksam eve geldiğimde annem daha gelmemisti annem yoktu  teyzem bize cok farkli davranıyordu daha kötü her işini her şeyini bana yaptırıyordu en ufak bisey olsa benden biliyor bana kızıyordu teyzemin oglu emeklemeye baslamisti herseyi eline aliyor kırıyor döküyordu yerdeki mürekkebi almış agzina sıkmıştı ben gormemistim birden bi ses yükseldi teyzem di bana bağırıyordu sinirle koştum baktim bana şöyle dedi " yeter artık bıktım sizden ben sana demedimi buna bak diye ne işe yararsın sen" dedi. Cok üzülmüştüm hic bisi diyemedim bize verdigi odaya gittim aglamaya başladım hani derler ya bi baskasinin evinde en fazla 3 gün kalınır 3 gunden sonrasi misafirlik sayilmaz diye iste bizde oyleydik gun gectikce etrafımızdaki insanların yuzleri davranışları değişiyordu.