born this way (one direction)

10

Na een lekker warme douch, trek ik mijn kleren aan. Mijn binnenlatingsauditie begint zo. Ik moet verplicht audities doen. Zo kunnen ze kijken welke vakken wel en welke niet geschikt zijn voor mij. Het kan betekenen dat ik veel vakken heb...of...geen een. Als ik geen vak heb gehaald betekend, dat gelijk einde accedemie. Het dus niet zo heel gek dat ik zenuwachtig ben of wel?.

Als ik terug moet naar Nederland,moet ik terug naar mijn pleegouders. Het is niet dat ik ze niet mag. Het is gewoon...ik mis mijn echte ouders en de goede band die ik had met mijn broer.

Voor ik de danszaal binnen stap neem ik een grote hap adem.

"het komt wel goed ik. Wees maar niet bang". De woorden die mijn broer ,jaren geleden tegen me zei. Ik denk vaak terug aan deze woorden. Het kalmeert me nog steeds. Ik zal ook nooit vergeten ,wat mijn broers laatste zinnen waren aan mij.

"Hou vol lief zusje, papa zal gauw weer de oude zijn. Geef alsjeblieft niet op. Ik weet dat hij vreselijke dingen doet". Ik weet nog Hoe ik toen gauw, het mes weg legde wat ik bijna in mijn pols stak. Ik huilde en zei:"Ik wou dat het zo makkelijk was. Maar papa doet meer erge dingen, als dat hij jou verteld". Met dat pakte ik mijn spullen en rende huilend het huis uit.

"Delilah?Gaat alles goed?"vraagt een Louis met een bezorgd gezicht. Dan pas besef ik me dat ik heb staan huilen. Ik knik. Dan word ik naar voren geroepen. Ik doe snel een schietgebedje. Ik heb wel eens YouTube filmpjes geleerd. Maar of ik echt kan dansen weet ik niet. Ik dans het hiphop dansje, wat ik leerde op talk dirty van Jason Derulo. Tot mijn grote verbazing krijg ik een staande ovatie. Met een rood hoofd ga ik weer naast Louis zitten. Al die aandacht...ik vind het vreselijk.

De dj vaardigheden haalde ik met gemak. Het was dan ook, de grootste reden dat ik hier kwam. Als ik bij zang aan kom stelt Harry, voor een duet te zingen. Het is niet dat ik dat, zo graag wilde met die slijmbal. Maar meer dat als ik faill,hij het hopelijk goed maakt. Ik zeg niet dat ik niet kan zingen. Ik hoop alleen dat het in de familie zit. Mijn broer kan prachtig zingen. Soms als ik verdrietig was, troostte hij me met een lied. Daarom koos ik er ook voor om van dat lied een duet te maken. En samen met Harry zong ik: the a team van Ed Sheran. Na het lied zag ik zelfs Liam, met tranen in zijn ogen staan. Na vanmorgen vroeg ik me af, of hij überhaupt emotie heeft. Waarom is hij zo boos op mij?. ik heb toch niks fout gedaan?. Nu hou ook ik het niet meer droog. Harry slaat gelijk, zijn armen om me heen om me te troosten. Gelijk zie ik Liam weer boos kijken. Waarom blijft hij zo boos?. Snapt hij niet, dat ik nooit meer terug wil naar nare tijden?. Waarom accepteert hij me niet gewoon?.

-later die dag-

Na een half uur in de wachtkamer te zitten, krijg ik mijn uitslag:

dj:uitstekend

dans:beste leerling.

zang:erg grijpend, kleine puntjes moeten verbeterd worden.

Met grote ogen kijk ik naar het papier. Ik heb gewoon alle vakken!. Mijn ogen worden spontaan nog groter als ik kijk naar dans. Hoezo beste danser?!. Ik deed gewoon Jason Derulo na. Dat is geen dansen dat is imiteren...Nou ja...een dans imitatie. Oke oke, het was dansen. Maar ik was echt de beste niet!. Als ik denk aan mijn broer,Weet ik zeker dat hij ook geslaagd is voor zang. Hij met zijn mooie stem,kan iedereen raken. Hij met zijn mooie stem. Hij die misschien niet eens weet...hoe dicht we bij elkaar zijn.