born this way (one direction)

15

als we terug zijn,zijn de boeken die ik nodig heb binnen. Dat betekend boeken kaften. En laat ik daar nou juist een ster in zijn...not!. De hele tijd gooi ik kaftpapier weg, gaat het boek niet dicht of zitten er scheuren in.

" Aaaagh!, waar is je broer als je hem nodig hebt". Wacht wat zei ik?!.

"Nou ik weet niet waar hij is, Maar ik weet wel:dat ik me al een half uur vermaak met dit uitzicht." grinnikt hij vermaakt. "Ugh, sta daar niet zo te grijnzen en kom me liever helpen. Dan kan je me nog beter zien". Ik had verwacht dat Zayn ging zeggen dat hij liever zijn camera pakte. Maar inplaats daarvan kwam hij me ook echt helpen.

"Dus je broer hielp je altijd met boeken kaften?" vroeg Zayn geïnteresseerd. Owh nee overhoringsalarm!. Had ik dat maar niet gezegd. " Ehm... nou ja in die tijd zat ik nog op de basisschool dus nee".

"Wie hielp je dan met boeken kaften?". "Ehm..mijne..moeder?" vroeg ik meer als dat ik het zei. " Moet je daarover twijfelen of maak ik je zo nerveus?". Ik rol met mijn ogen. " Als je wilt dat ik je nog help dan moet je eerlijk zijn" zegt Zayn streng. " Oke goed hier gaan we". Zayn kijkt me aan met een grijns. Hier ga je niet op rekenen mister!. "Je bent een aardige gast maar zo makkelijk ben ik niet te krijgen!" zeg ik zelfverzekerd. Owh no no owh no no she's confident. " Buiten dat ja mijn 'moeder' ook wel pleegmoeder" ik zucht. Zayn is gelijk stil. " zie je Zayn je weet helemaal niks van mij" zeg ik met een brok in mijn keel. Als ik nu huil heeft de leeuw gewonnen van de tijger. " He.he.het spijt me. Hoe had ik dit moeten weten? Kom hier" hij houd zijn armen open. Ik schud mijn hoofd. " Ik handel dit zelf af oké? " Zayn knikt en geeft me een meelevende glimlach. "Je gaat toch geen medelijden krijgen he?" zeg ik en trek een 'ik-walg-ervan' gezicht. " mocht je willen" . En daar is die grijns weer.

Ik loop naar het balkon ,om even op adem te komen. Ik hoor dat even later Zayn opstaat en achter me aanloopt. Als ik hem achter me hoor slaat hij zijn armen om me heen. " hebbes! " zegt hij plagerig in de hoop me op te vrolijken. Ik probeer onder zijn armen uit te komen maar het lukt niet.

"Zo en nu ga je mij eens goed vertellen, wat je echt dwars zit".

"Jou " zeg ik plagerig.Ik draai me om, om hem te gaan kietelen. Tot ik besef Hoe dicht we tegen elkaar aanstaan. Als ik me omgedraaid heb staan we precies voorhoofd tegen voorhoofd. dan laat Zayn me iets losser waardoor ik wel kan ontsnappen. "blijkbaar heb je me toch niet!"lach ik als ik keihard voor hem weg ren.