That one girl...

Het Begin.

Ik kijk in de spiegel en stop met mijn mascara doen en leg die neer voor de 2e keer, ik kan het niet geloven dat mij dit gewoon is gelukt

Gelukkig worden met een meisje die ik vanaf het begin  van de middelbare school al leuk vond maar het nooit durfde te zeggen...

Het begon allemaal toen ik 17 was en niet goed wist wat ik moest met mijn gevoelens, want ja ik was niet als de normale tiener meisjes  die over jongens praatte en helemaal begon te giechelen over dat... Nee ik vond meisjes eigenlijk veel aantrekkelijker dan jongens (als je het niet fijn vind dat dit over lesbisch gaat dan moet je stoppen met lezen)  ik woonde  in Nederland En verhuisde op een dag naar freeking NEW YORK!!!

"3 jaar geleden...."
Ik stap de woonkamer binnen en zie mijn  broer op de bank zitten en huilen ik haast me naar hem toe " wat is er?"  we gaan weer verhuizen  Rosalie... Zegt Jason die mij met tranen in zijn ogen aankijkt, ik knuffel hem en krijg oog traanoogjes.
Ik schrik als ik een luid gekletter hoor van een glas dat op de grond valt

"MAM" roep ik " wat is er toch?" en ik knuffel haar ook " ik weet het allemaal niet zo goed meer of ik dit wel wil maar het moet maar voor je vader..." ik kijk diep in haar ogen en zie ook haar verdriet " maar mam..." "nee we gaan naar new York  en we gaan er het beste van maken!?" ik loop weg van haar en sluit mij op in mijn kamer.

Op de vrijdag avond voordat we gaan pak ik mijn koffer in.... Veel en heel veel kleren en make up! Tja ik ben nou eenmaal een meisje he.." klop klop klop" hoor ik op mijn deur. " Jason hier mag ik binnen komen?"  ik doe mijn koffer snel dicht en antwoord "jahoor kom maar binnen"  hij loopt naar binnen en gaat gelijk op mijn bed zitten " wat is er Jason" ik loop naar hem toe en ga naast hem op mijn bed zitten. " Ik wil hier niet weg het is hier zo leuk... Ik heb echt veel vrienden hier gemaakt!? Ik ben nu 17 daar baal ik echt van" ik luister aandachtig " ja maar Jason als je 18 bent mag je op jezelf wonen van pa en ma" hij staat op en loopt weer naar de deur en zegt  " we gaan dan samen wonen  jij en ik roos.." ik kijk hem vragend aan en wil nog 1000 vragen stellen maar hij is al weer weg!?

Ik pak mijn telefoon, powerbank en oortjes. Ik doe de oortjes in mijn telefoon en zet muziek aan  en loop met mijn koffer samen naar beneden... Die koffer zie ik echt veel te vaak. Veel mensen vinden het leuk om op vakantie te gaan maar ik vind dat  echt helemaal niks omdat wij al zo vaak verhuist zijn geeft mij dat echt een naar gevoel.

Ik loop naar buiten mijn ouders zitten al in de auto " niks vergeten? " vraagt mijn moeder, "nee mam na zo vaak inpakken weet ik wel wat ik niet en wel nodig heb" daarna leg ik mijn koffer achter in de auto en ga in de auto zitten... Niet veel later komt mijn broer en doet hetzelfde, daar gaan we dan.... Voor de zoveelste keer.

Word vervolgd