Bir tabut,bir kefen
ve birde içindeki cansız beden.
Mal'a,mülk'e çok bağlanma,
kurtarabilir mi ki ölümden?
Zenginim dersin,herkez
beni tanıyor.
Çok umutlanma,
öbür tarafta zenginliği,
kimse takmıyor.
Unutulmazlığını ilan ediyorsun,
paran için arkanda duranlara
güveniyorsun.
İki damla göz yaşı bile,
kurtarmıyor ki ölümden.
Anne,baba dahi unutuyor da,
el ne yapsın?
Arada adın geçer,yürekler sızlar.
Çok umutlanma seviliyorum diye.
Sonra yine UNUTULURSUN.Ölüm böyle işte,
hiç birşey önüne geçemiyor🙁
Unutuluruz malesef.
Dünyanın kuralı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DUDAKTAKİ KELİMELER
PoetryTamamen kendi şiirimdir. Alıntı yapılıp farklı yerlerde kullanılmasın. 15.08.2018🙈🙉🙊 Kapak tasarımı:@writerladdy