Evde depresyon modunda dram filmlerine bakıp aburcuburlarımı yerken kapı zilimin çalması ile son kez göz yaşlarımı silip kapıyı açtım.
Jhope gelmişti. Kapıyı girmesi için açık bırakıp bir şey demeden salona geri dönüp koltuğa geri oturdum.
Ardından kaşık ile Nutellanın dibinde kalan çikolataları sıyırmaya başladım. Jhope yanıma oturup başını iki yana sallayıp iç çekmeye başladı.
Beşinci Nutella paketimi de bitirdikten sonra Nutellanın kalmadığını fark ettim. 6 paket Nutella aldığıma emindim oysaki.
Jhope'a baktığımda elinde 6. Nutellanın olduğunu gördüm. O benim aksime ekmeyi batırarak yiyordu.
(Ben)"Ya!" (Jhope)"Efendim?" (Ben)"Benim o versene!" (Jhope)"Yazık değil mi o senin göbeğine? Şişko bir insan olarak mı yaşamak istiyorsun hayatının geri kalanını?"
Bir şey demeden ağlamaya başladım. Cidden sinirlerim çok bozulmuştu. Jhope Nutellayı kenara bırakıp bana sarıldı.
Ayrıldığımızda hemen masadaki Nutellayı alıp kaşıklamaya başladım.
(Ben)"İnanamıyorum bunu bana yaptığına" deyip nutellamdan bir kaşık daha alıp yedim.
(Jhope)"Merak etme seni bu depresyondan çıkaracağım" (Ben)"Söz mü?" (Jhope)"Söz" dediğinde ona sarıldım.
Jhope gibi bir arkadaşa sahip olduğum için çok şanslıydım. Umarım hayatımın sonuna kadar da şanslı kalırım...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Umut - JJH
Fanfiction(Ben)"İnanamıyorum bunu bana yaptığına" deyip nutellamdan bir kaşık daha alıp yedim... (?)"Kanka merak etme seni bu depresyondan çıkaracağım" (Ben)"Söz mü?" (?)"Söz..."
