Μία συμφωνία κόλαση

Γιατί;;

Στο προηγουμενο...

<<Νομίζω μου χρωστάς κάποιες εξηγήσεις Ηλέκτρα>>

Τώρα...

Σε ένα μπαράκι στο κέντρο, σε ένα τραπέζι μέσα-μεσα για να μην φαίνονται, ένας άντρας και μια γυναίκα συζητούσαν.

<<Λοιπόν;; Ηλέκτρα τι ήταν όλα αυτά;; Δεν μίλησα όσο ήταν ο Αχιλλέας αλλά πραγματικά δεν καταλαβαίνω>> είπε ο Νίκος. Εκείνη τον κοίταξε διστακτικά. Δεν ήξερε αν μπορούσε να του μιλήσει, να τον εμπιστευτεί. Ο Νίκος ήταν φίλος του Λουκά. Έτσι γνωρίστηκαν και έδεσαν αμέσως. Ήταν πολύ καλοί φίλοι όμως λόγω σπουδών εκείνος έφυγε για ένα διάστημα στην Αγγλία και μετά απλά χάθηκαν. Δεν ήξερε τίποτα για την τωρινή της ζωή και φυσικά ούτε για το παιδί της. Ελάχιστοι το γνώριζαν. Οι περισσότεροι νόμιζαν πως ήταν αδερφή της.

<<Μετά το θάνατο του Λουκά ανακάλυψα πως ήμουν έγκυος. Μόλις ενός μηνών. Τους γονείς του του ξέρεις οπότε είναι λογικό που ήταν απόντες από τη ζωή μου. Η...η μητέρα μου με βοήθησε να μεγαλώσω το παιδί μου. Είναι κορίτσι και μάλιστα αξιολατρευτο. Δεν δούλεψα γιατί ήμουν έγκυος και μετά είχα τη μικτή οπότε η μητέρα μου δούλευε. Πριν από καιρό έχασε τη δουλειά της και δεν...δεν μπόρεσε να βρει άλλη. Εδώ και καιρό ψάχνω και γω δουλειά όμως ποιος θα προσλάβει μια κοπέλα που τόσα χρόνια δεν εξάσκησε το επάγγελμά της και που έχει ένα παιδί;; Ο Αχιλλέας δεν ξέρει για τη μικρή και η συμφωνία του είναι η μόνη μου λύση. Χρειάζομαι αυτά τα χρήματα για την οικογένειά μου. Ξέρω πως δεν είναι σωστό όμως έχω ήδη ένα δάνειο και ένα ενοίκιο και το παιδί, την μητέρα μου...πφ.... Νίκο σ παρακαλώ μην του πεις τίποτα. Είναι μόνο πέντε μήνες και μετά δεν θα με ξανά δει>>
Ο Νίκος είχε μείνει να την κοιτάζει. Δεν είχε ιδέα για τα όσα είχε περάσει η Ηλέκτρα. Στην αρχή όταν την είχε δει να μπαίνει στο γραφείο του Αχιλλέα και κατάλαβε το λόγο που βρισκόταν εκεί είχε θυμώσει αλλά και απογοητευτεί από την φίλη του. Αλλά... αλλά τώρα όλα άλλαζαν.

<<Ψυχή μου μην ανησυχείς δεν θα του πω τίποτα>> είπε και την αγκάλιασε << όμως υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα>>

<<Ποιο;;>>

<<Ξέρει για την μικρή>> είπε εκείνος και η κοπέλα πάγωσε.

<<Τι...τι ε-εννοεις ξέρει;;>>

<<Ξέρει για τη ύπαρξη της αλλά νομίζει ότι είναι αδερφή σου λογικά λόγω του επιθέτου>>

<<Εντάξει. Αυτό μπορώ να το χειριστώ. Νίκο ευχαριστώ που με καλύπτεις>>

<<Τίποτα>>

Το επόμενο πρωί

Ήταν Σάββατο οπότε η μικρή δεν είχε σχολείο. Σηκώθηκε και πήγε στη κουζίνα όπου βρήκε τη μητέρα της να φτιάχνει πρωινό.

<<Καλημέρα>>

<<Καλημέρα>> της απάντησε.

<<Εμμ... μαμά θέλω να μιλήσουμε. Βρήκα δουλειά. Δρν μπορώ να σου πω τίποτα για αυτήν. Σε παρακαλώ εμπιστευσου με. Θα λείπω τις καθημερινές εκτός από τα σαββατοκύριακα>>

<<Ηλέκτρα ακούς τι μου ζητάς;; Να μη ρωτήσω για τη δουλειά σου;; Και γιατί να λείπεις, που έχεις μπλέξει;;>>λέει η μητέρα της ανήσυχη.

<<Μαμά μου μην ανησυχείς, σε παρακαλώ απλά εμπιστευσου με>> Η μητέρα της φάνηκε να το σκέφτεται.

<<Μου υποσχεσαι ότι θα προσέχεις;;>>

<<Ναι μαμά μου>> είπε και αγκαλιάστηκαν.

Τώρα είχε μείνει το δύσκολο κομμάτι. Πως να το πει στη μικρή. Πήγε στο δωμάτιο της να την ξυπνήσει και έμεινε να την χαζεύει που κοιμόταν. Ήταν τόσο γλυκιά, θα της έλειπε πάρα πολύ. Αφού την ξύπνησε γλυκά και παίξανε λίγο της εξήγησε ότι βρήκε μια πολύ καλή δουλειά και πως έπρεπε να λείπει για λίγες μέρες. Η μικρή στεναχωρήθηκε αφού της εξήγησε η Ηλέκτρα πως δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά η μικρή το δέχτηκε με την υπόσχεση ότι θα μιλάνε συνεχώς στο τηλέφωνο.

Λίγο αργότερο η Ηλέκτρα μάζεψε τα πράγματά της και αφού τους χαιρέτησε όλους ξεκίνησε για την έπαυλη Ιωάννου. Μόλις την αντίκρισε έμεινε να την κοιτάζει. Ήταν τεράστια. Πρώτη φορά στη ζωή της έβλεπε τέτοιο "σπίτι" και για μια στιγμή ευχήθηκε να ήταν και η Λουκία εκεί, μαζί της. Πείτε μια βαθιά ανάσα και έσυρε την βαλίτσα της προς την είσοδο. Δεν ήξερε αν έπρεπε να τον πάρει τηλέφωνο, να του στείλει μήνυμα ή τέλος πάντων να τον ειδοποιήσει κάπως ή να χτυπήσει το κουδούνι. Πήρε μια μεγάλη και βαθιά ανασα και χτύπησε το κουδούνι. Από αμηχανία έπλεκε συνεχώς τα δάκτυλα της και κοίταζε τριγύρω τον κήπο που απλωνόταν μπροστά από το σπίτι. Ξάφνου άκουσε την πορτςνσ ανοίγει και ήρθε αντιμέτωπη με έναν Αχιλλέα με ένα ειρωνικό χαμόγελο στα χείλη.

<<Καλώς ήρθες σπίτι μας μωρό μου>> ειπε δίνοντας έμφαση στη λέξη μωρό μου.

______________________________________

Αυταα...
Πάνω είναι η έπαυλη Ιωάννου.

Από δω και πέρα αρχίζει το καλό.

Τι μου κάνετε;;