FANFIC [[AU]] 镇魂 ราชา×ปีศาจ×เทพเจ้า 3P

ตอนที่๑ หนูน้อยหมวกแดง

มีความรุนแล้งงง~รับไม่ได้กดออกด่วน55

เย่จุน×จ้าวอวิ๋นหลาน

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว~

ณ ป่าลึกทึบทางตอนเหนือของยอดเขาสูง อุณหภูมิติดลบตลอดทั้งปี ทิวต้นสนตั้งเรียงแนวยาวสุดลูกหูลูกตา หิมะสีขาวร่วงหล่นลงมาไม่ขาดสาย ความสวยงามที่ไม่คิดว่าน่าจะมีอยู่บนโลกใบนี้ คล้ายกับเป็นสถานที่อยู่ในลูกสโนวโกลบยังไงยังงั้น แต่กลับมีน้อยคนนักที่จะได้เห็น เพราะสิ่งมีชีวิตนอกจากสัตว์ตัวเล็กๆ ก็มีเพียงร่างโปร่งแสงของภูติผีที่ล่องลอยวนเวียนไปมา

เสียงหวีดของลมที่พัดผ่านกิ่งไม้ ดังคล้ายผู้หญิงกำลังหวีดร้อง มันแหลมชวนหลอนเข้ามาในโสตประสาท ใครบางคนกำลังนอนจมอยู่บนกองหิมะ ใบหูสามเหลี่ยมสีขาวสบัดไปมาด้วยความหงุดหงิด ในตาคมสีนิลค่อยๆลืมทอดมองไปยังเบื้องหน้า เปลวน้ำแข็งสีสว่างจ้าร่วงหล่นลงมาปะทะผิวแก้ม ร่างกายผ่ายผอมขยับตัวลุกขึ้นนั่งอย่างไร้เรี่ยวแรง มือเรียวยกปัดเปลวละอองความเย็นบนหัว เนื่องจากมีชายหญิงคู่นึงมาลอยวนเวียนราวกับเต้นรำก่อกวน จนทำให้เขาต้องตื่นขึ้นมา

"ออกไป มันเย็น!!!" เอ่ยปากไล่พร้อมแยกเขี้ยวใส่ แต่ก็ได้ยินเพียงเสียงหัวเราะคิกคัก หญิงสาวผมยาวถึงกลางหลังพุ่งตัวลงมาพร้อมใช้นิ้วจิ้มลงบนแก้มขาว ถึงแม้ว่ามันจะทะลุผ่านเนื้อเขาไปก็ตาม แต่ก็ทำเอาหมาป่าน้อยสะดุ้งโหย่งเพราะความเย็น

"คิกๆๆ" เสียงหัวเราะชอบใจดังก้องราวกับสนุกที่ได้แกล้ง ร่างระหงหมุนตัวขึ้นกลางอากาศ จ้าวอวิ๋นหลานตวาดลั่นอย่างหงุดหงิดพร้อมใช้เล็บตะกุยลม

"ไปให้พ้นเลย!! หวังเจิ้ง!!!"

'จะนอนไปถึงไหนกัน' ปากเรียวบางของภูติขยับถาม แต่เป็นคำที่ไร้ซึ่งเสียง 'อายุเพียงแค่นี้เจ้ายังมีเวลานอนอีกนาน'

ชิ! เปล่งเสียงยังไม่ได้กล้าดียังไงมาสั่งสอนเขา ไม่เอ่ยซ้ำสองเมื่อผู้หญิงคนนั้นทำท่าเอื้อมมือจะเข้ามาจับแก้มเขาอีกรอบ หมาป่าตัวแห้งตัดสินใจลุกเดินหนีออกมาเสียเอง เขาละเบื่อเจ้าผีบ้าพวกนั้นจริงๆ ถ้าตะปบได้จะจับฝังดินให้หมดเลย ทำไมไม่ไปผุดไปเกิดเสียทีนะ มาวนเวียนอะไรแถวนี้ เพราะพวกนี้ก็เลยทำให้ไม่มีมนุษย์คนไหนกล้ามาที่นี่หลายสิบปีแล้ว