Nc 25+
3P
เย่จุน × จ้าวอวิ๋นหลาน × เสิ่นเวย
เข้าสู่ฤดูหนาวอย่างสมบูรณ์เล็บยาวกระชับฮู้ดตัวหนา เดินเท้าฝ่าตรงเข้าไปในความมืด สมองหมาคิดทบทวนเหตุการณ์ต่างๆ เท้าเปล่าหยุดก้าวเดินหันไปมองภูเขาบ้านเกิดที่ตนพึ่งจากมา ทั้งๆที่กลับมาอุดมสมบูรณ์พ้นภัยหนาวเพราะเขาแท้ๆ แต่กลับไม่มีใครรู้อะไรเอาเสียเลย ผู้นำหลินจิ้งงั้นเหรอ? ไม่อยากจะเชื่อว่าจะเป็นเจ้าเด็กน้อยนั่น หมาป่ามากมายหลายตน ยอมรับเจ้าบื้อตาเขียวโดยไม่มีข้อกังขา ตำแหน่งที่ได้รับมารึก็ไม่ต่างจากผู้นำคนก่อน แต่ทำไมบรรยากาศมันถึงไม่มีความตึงเครียดอะไรเลยสักนิด หรือว่าการเป็นจ่าฝูงไม่ใช่ว่าใครก็จะเป็นกันได้ เขี้ยวน้อยขบกัดริมฝีปากแดงจนเจ็บ
น่าอิจฉาชะมัด! ให้เย่จุนนำหิมะกลับมาอีกดีไหมนะ!
แต่ก็ได้แค่คิดเขามองภาพสวยงามตรงหน้าอยู่เนิ่นนาน ดวงดาวบนท้องฟ้าที่ไม่น่าจะมองเห็นร่วงหล่นเป็นสายราวกับน้ำตก เขาหลับตาลงอธิษฐานก่อนทุกอย่างจะหายวับไปอย่างรวดเร็ว ถ้างั้นก็ให้มันเป็นแบบนี้แหละดีแล้ว เขาจะพับมันเก็บไว้กับความทรงจำสมัยเด็กเอง ให้เข้าไปอยู่ในก้นบึ้งของความฝัน อย่างน้อยๆเด็กที่เขาปลุกปั้นก็ได้ดิบได้ดีล่ะนะ
หมาป่าขาวสะบัดหางหมุนตัวเดินต่อตนอย่างองอาจ พึงระลึกได้ว่า เทพมังกรกับราชาหิมะต่างหากหล่ะ ที่คู่ควรกับการเป็นบริวารของตนไม่ใช่เจ้าพวกนั้น
❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️
เวลาผ่านล่วงเลยไป1คืนกับอีก1วัน สองเท้าก้าวย่ำไปบนพื้นสีขาว แม้จะดูชำนาญเส้นทาง แต่ก็ลำบากเพราะสภาพอากาศที่มีหิมะตกหนักอยู่ดี ร่างผอมเดินลัดเลาะแนวต้นสนเข้ามาเรื่อยๆ ป่าต้องห้ามที่เคยน่ากลัวบัดนี้ก็แค่บ้านอีกหลังที่เขาต้องกลับมาทุกๆสามเดือน กลิ่นของความตายที่เคยคละคลุ้งคงเหลือเพียงกลิ่นที่แสนคิดถึง มันลอยคว้างปะปนอยู่กับละอองสีขาวสวยงาม อุ้งเล็บน้อยเอื้อมผลักประตูที่ทำจากขนมปัง ก่อนจะตรงเข้าหาเตาผิงเป็นอันดับแรก