FANFIC [[AU]] 镇魂 ราชา×ปีศาจ×เทพเจ้า 3P

ตอนที่๔ ความรักเจ้าเอย

         
เคยรู้สึกถึงการมาของใครสักคนที่ช้าเกินไปไหม ช้าเสียจนคิดมาทำอะไรเอาป่านนี้

"ข้าอยากแต่งงานกับท่าน"

       และนี่คือประโยคแรกที่เขาได้ยินหลังจากลืมตาตื่นขึ้นมา อาการปวดเมื่อยแล่นผ่านร่างจนต้องนิ่วหน้า แขนขาชาหนักราวกับถูกตะปูตรึง เพดานที่มืดทึบมีแสงสลัวในตัวของมันเอง หิ่งห้อยจำนวนไม่น้อยบินวนเวียนอยู่รอบตัว ปากแดงขืนยิ้มเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ตอนจบดูน่าสังเวชแต่ก็ยังดีที่เป็นเสิ่นเวย โดนคนที่ตัวเองชอบฆ่าตายนี่มันตลกชะมัด

ร่างบางพลิกตัวนอนตะแคงข้าง สบเข้ากับดวงเนตรสีเพลิงคล้ายเม็ดทับทิม เขาเผลอกั้นหายใจไปชั่วขณะ มองแพรขนตาหนากระพริบปริบๆ มันสวยเหมือนโกเมนที่มีชีวิต พอดึงสติได้จึงเอ่ยออกไปด้วยเสียงแห่บแห้ง

"เอ่อ.. ช่วยถอยไปหน่อยได้ไหม"  อีกคนทำตามอย่างว่าง่าย ว่าแต่นางฟ้างั้นเหรอบาปหนาอย่างงี้นึกว่าจะลงนรกเสียอีก  หมาป่าหลับตาลงตั้งสติยกมือขึ้นลูบใบหน้าแรงๆแล้วลืมขึ้นมองอีกครั้ง 

         ผู้หญิงตัวเล็กกำลังท้าวคางอยู่ข้างๆเตียง ในตากลมจิ้มลิ้มแก้มป่องขาวราวกับเต้าหู้ ผมที่สั้นกุดปรับให้เธอดูเด็กขึ้นเป็นเท่าตัว 

แล้วไหนละปีก? 

         แต่ความคิดนั้นก็ต้องถูกพับเก็บ  เพราะถ้าเขาตาไม่ฟาด มันเหมือนมีบางอย่างแหลมๆตวัดออกมาจากปากของเธอ

"เจ้า เป็น ใคร?"

"ข้าเหรอ?" เล็บที่สีเดียวกับดวงตาชี้เข้าหาตัว "ข้าชื่อจู้หง"

"..." แล้วใครคือจู้หง? สรุปไม่ใช่นางฟ้าสินะ งั้นก็แปลว่าเขายังไม่ตาย พอลูบไล้ตามตัวก็พบว่ามีแต่ผ้าพันแผล หมาป่าลุกขึ้นนั่งก้มมองสภาพตัวเองที่ถูกพันราวกับมัมมี่ รอดจริงๆเหรอเนี่ยครั้งนี้หนักสุดเลยแท้ๆ

"และก็จะเป็นภรรยาเจ้าด้วย" 

"ว่าไงนะ!!!" หันขวับไปมองต้นเสียง เธอฉีกยิ้มสวยจนแก้มขึ้นสี ก้มมองนิ้วมือตัวเองที่เขี่ยกันไปมา