Ben 14 yaşındaydım o gün doğum günümdü sabahtı akşam pasta felan kesilcekti bende bu gün hayatım boyunca unutamayacağım bir şey yapmak istedim bir ayin yapmak şeytan ayini nası yapılcağını bilmiyordum ama benim kitap aldığım bir dükkanın karşısındaki apartmanın ilk dairesinde bir büyücü yaşıyordu yani söylentiler o yöndeydi hatta onunla tartışan bir adamın gece arabasının yanmasını onun yaptığını söylüyorlardı bende bu amaçla gidip kapısını çaldım kendimi cesur hissediyordum korkmuyorum diyebilirim.Kapıyı çok güzel bir kadın açtı boynu yamuk duruyordu" Buyrun" dedi.ben biraz çekingen bir şekilde "Büyücümüsünüz"diye sordum kadının mimiklerinde oynama gerçekleşmedi zaten gözünüde hiç kırpmıyor boynu bükük durmaya devam ediyordu."Ne istiyordunuz" diye sordu bana ben "ayin yapmak istiyorum" diye cevap verdim.Kadın "öyleyse tanışalım" dedi.Ben elimi uzattım "ben Erdem" diye cevap verdim "siz kimsiniz tanışalım" dedim.Önümdeki kadın birden bana arkasını döndü dehşe bir görüntüydü kadının sırtı parçalanmış iç organları çıkarılmış ve deride delikler açılarak ipler bağlanmıştı. omurga kemiği görünüyordu sırt kısmına ipler bağlanmıştı bu bir kuklaydı o srada bir ses duydum "istediğim her kişi olabilecekken neden bir şeklimle seninle tanışayım?" Altıma sıçmak üzereydim hiç bukadar korkmamıştım azönce bir ölüyle konuşmuştum.Korkarak merdivenlerden inmeye başlamıştım ki apartmanın çıkış kapısı açılmıyordu."Buraya bir defa giren bedelsiz çıkamaz" diye bir çığlık yankılandı apartmanda korkarak bir köşeye sindim hayatımın en kötü anıydı hıçkırarak ağlamaya başladım öyle çok ağlamışımki bayılmışım uyandığımda bir davud yıldızının ortasına yatırılmıştum yıldızın herbir ucunda yüzleri kaplı siyah giysili varlıklar vardı onlar kostüm giymiş insan yada cinlerdi hangisi bilemeyeceğim artık ölmek istiordum korkunun sınırı yoktu okadar korkuyordum ki delirecektim bir anda uçtaki varlıklar çizdikleri davud yıldızını her biri kendi ucundan ateşe verdi yanan bir tozdan çizmişlerdi galiba ben yıldızın ortasında yanma korkusuyla çığlık atarken eve girmek için konuştuğum ölü kadının sesi anlamadığım dilde bir takım kelimeler söylüyor bir kısmını bağırarak tekrar ediyordu.Oda etrafımda dönmeye başladı odayla birlikte bende dönüyordum sanki dönme hissi bittiğinde kendimi bir sandalyede bir aynaya karşı otururken buldum.Aynaya bakamıyordum izlediğim her korku filminde bi bok oluyodu bu aynalarda bir anda aynada arkamda saçları gözünün önünü kapamış teni bembeyaz elbiseside beyaz bir kadın yaklaşıp sandalyemin uçlarından tuttu ben altıma etmemekte kendimi zor tutuyordum arkama dönüo baktığı da hiç bir şey görmedim aynaya tekrar baktığımdada bir şey yoktu bunu korkularımın bir oyunu demeye hazırlanırken bir anda uzun tırnaklı bir el boğazıma bir çizik attı arkadan uzanarak bana son gücümle çığlık attım ama çok güçlüydü beni aldı ve giysilerimi çıkardı çırıl çıplak duvara ellerimi çivilere bağladı gelip tırnağını çizdiği yere grene kadar batırdı ve çıkarıp kanlarla vücudumda gezdirdi.Bende o sırada gene bir baygınlık geçirmişim.Uyandığımda üstümde giysilerim bir sandalyede gene o aynanın karşısındaydım artık olacak hiç bir şeye şaşırmazdım ölmeyi istiyordum yokolmasını bu dünyanın bir anda aklıma karnım geldi gömleğimi açarak karnıma baktım "Dün gece efendimizin kurbanı oldun ayin istiyordun istediğini aldın birdaha buralara yaklaşma efendimizden bir parça her zaman seninle ollacak unutma karanlık çöktüğünde asla arkanı dönme ve geceleri ailenden uzak dur" zaten korkuyordum.Birde bunu görünce resmen sikilmiş gibi hissettim kendimi hemen evden dışarı attım ve koşarak eve gittim kapıyı çalldım kapıyı annem açtı "Noldu ne unuttun" dedi hıçkırarak boynuna sarıldım ve gün boyu ağladım olanları anlattım ama annem rüya görmüşsündür oğlum evden 5dk önce çıktın "ne diyorsun sen anne "diyebildim ağlarken annem beni sararak babamı aradı babam dini konuda bilgi sahibi bir insandı ilk başta beni azarladı ve polisi arayarak o büyücü kadını şikayet etti evimize gelen polisler bize kadının evinde ceset yada ayin gibi bir şeyin olmasının imkansız olduğunu evde 70 yaşındaki Halime teyzeden başka kimsenin yaşamadığını parkelere baktıklarını yanık izi göremediklerini ve evde benim anlattığım gibi ayna olmadığını söylediler.
