Όταν Δύο Κόσμοι Ενώνονται [#WWSA2k2018] [#TBGWB18] [#WBC2018] [#SBC2018]

61. Θέλω να χωρίσουμε!

Πως σας φαίνεται ο τίτλος??

Οι ακτίνες του ήλιου, που έπεφταν πάνω στο πρόσωπο μου με ανάγκασαν να ξυπνήσω ενοχλημένη. Ανασήκωσα το σώμα μου και κοίταξα γύρω μου.

Ο πατέρας μου δεν είναι εδώ. Μάλλον θα ετοιμάζει πρωινό.

Έπιασα το κινητό από δίπλα μου και κοίταξα την ώρα. 

7:30.

Τέλεια! Με δύο ώρες ύπνου θα πάω σχολείο.

Ας μην σκεφτόσουν αντί να κοιμάσαι!

Έπρεπε να σκεφτώ... Δεν γίνεται άλλο αυτό!

Είσαι ηλίθια!

Τι καλή!

Σηκώθηκα από το κρεβάτι και άρχισα να περπατάω στην πόρτα. Όταν την άνοιξα, άρχισα να κατεβαίνω τις σκάλες και σύντομα βρισκόμουν στην κουζίνα, με τον πατέρα μου να βάζει τα κρουασανάκια σε ένα πιάτο.

"Καλημέρα!"

Είπε ευδιάθετος μόλις με είδε.

"Καλημέρα!"

Είπα ξερά καθώς καθόμουν στην καρέκλα.

"Τι έχεις?"

Ρώτησε ανήσυχος και άρχισε να με πλησιάζει.

"Το βράδυ σκεφτόμουν κάτι..."

Ψέλλισα κοιτώντας την πορτοκαλάδα.

"Τι κάτι?"

Ρώτησε ξανά και ξεφίσιξα.

"Πως τους τελευταίους δύο μήνες η ζωή μου έχει αλλάξει τελείως."

Απάντησα την μισή αλήθεια και εκείνος χαμογέλασε γλυκά.

"Αυτό σημαίνει ζωή μωρό μου. Η ρουτίνα είναι ο θάνατος! Αν συνηθίσεις κάτι αυτόματα το παραμελείς και το σκοτώνεις. Είτε αυτό είναι τα συναισθήματα σου προς κάποιον άλλο, είτε μια ασχολία."

Είπε γλυκά φιλώντας με στο κούτελο.

"Να δω πότε θα βαρεθείς εσύ εμένα..."

Ψέλλισα μελαγχολικά αλλά με άκουσε.

"Μην το ξαναπείς αυτό!"

Είπε αυστηρά ανακατεύοντας τα μαλλιά μου.
_____________

"Εβίτα μην το κάνεις! Αυτό που σκέφτεσαι είναι λάθος!"

Είπε για εκατοστή φορά η Άρια.

"Δεν είναι λάθος! Είτε σου αρέσει, είτε όχι αυτό είναι το σωστό!"

Απάντησα καθώς έβγαζα την κασετίνα από την τσάντα.

"Θα κάνεις ένα τεράστιο λάθος και στο μέλλον θα το μετανιώσεις!"