မနက္ကတည္းကkyungsooကိုနန္းေတာ္အႏွံ႐ွာေနေပမဲ့အခုေန႔လည္ေရာက္သည့္အထိအရိပ္ကေလးေတာင္မေတြ႔ရ။
ကြၽန္ေတာ္လည္းေနာက္ဆံုးအခန္းထဲသို့္သာျပန္လာလိုက္သည္။
အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ငိုသံေလးေတြတစ္စတစ္စၾကားေနရသည္။
ကြၽန္ေတာ္လဲအဲ့ငိုသံေလးေနာက္လိုက္သြားသည္။
ငိုသံေလးကနံရံအတြင္းမွၾကားေနရသျဖင့္ကြၽန္ေတာ္လဲလ်ိဳ႕ဝွက္ခလုတ္ကေလးႏိုပ္လိုက္ေတာ့တံခါးေလးပြင့္သြားသည္။
"ဟင့္.....ဟင့္....ငါဒီမွာပိတ္ေနတာကိုဘယ္သူမွလဲလာမကယ္ၾကဘူး......ဟင့္....Darknessကလဲငါကိုလာမ႐ွာဘူး.......ဟင့္....."
"Kyungsoo......kyungsooလား..."
လို႔လဲေမးလိုက္ေရာေက်ာေပးၿပီးငိုေနတဲ့တစ္ေယာက္ကြၽန္ေတာ့္ကိုေျပးလာဖက္သည္။
"Jongin.....ဟင့္.....ငါ....ငါေၾကာက္ေနတာ.....ငါဒီကေနမထြက္ႏိုင္မွာေၾကာက္ေနတာ...ဟင့္....."
"Kyungsooရယ္ဒီအခန္းထဲဘယ္လိုျဖစ္ၿပီးေရာက္ေနရတာလဲ......ကိုယ့္ကိုေျပာပါဦး!"
"ငါကမနက္အေစာႀကီးႏိုးေတာ့....ဟင့္.....မ်က္ႏွာသစ္မလို႔ အခန္းလိုက္႐ွာရင္း....ဟင့္....စာပြဲေဘးကခလုတ္ေလးကိုေတြ႔လို႔ႏွိပ္ၾကည့္တာ....ဟင့့္......အဲ့မွာအခန္းေလးကတံခါးဖြင့္သြားေတာ့....ငါလဲဝင္ၾကည့္တာၿပီးေတာ့ျပန္ထြက္လို႔မရေတာ့ဘူး....ဟင့္"
"ကိုယ္ကkyungsooထြက္ေျပးသြားၿပီလို႔ထင္ေနတာ"
"ငါကဘယ္ကိုေျပးရမွာလဲ.....ငါ့မွာလမ္းမသိတာကိုjonginကလဲ"
"ကဲပါ.......ထားလိုက္ေတာ့!အခုမ်က္ႏွာသြားသစ္ရေအာင္ထ...."
လို႔ေျပာရင္းjonginကကြၽန္ေတာ့္ကိုဆြဲထူသည္။
ၿပီးေတာ့အခန္းတစ္ခန္းထဲဝင္ၿပီးကြၽန္ေတာ့္ကိုမ်က္ႏွာသစ္သြားတိုက္ေပးသည္။
အခုလိုက်ေတာ့လဲjonginကငါ့ကိုတစ္ကယ္ဂ႐ုစိုက္တာပဲ~~~~~
"ကဲၿပီးၿပီ.....kyungsooဗိုက္ဆာၿပီလား..."
أنت تقرأ
Darkness prince(Kaisoo yaoi)
عاطفيةDo kyung soo:ကြၽန္ေတာ္ဒီအေမွာင္နန္းေတာ္ႀကီးထဲကလြတ္ေျမာက္ခ်င္ေနၿပီ။ေက်းဇူးျပဳ ၿပီးကြၽန္ေတာ္ကိုလြတ္ေျမာက္ခြင့္ေပးပါေတာ့! Kim jongin:မင္းဒီနန္းေတာ္ထဲကေနဘယ္ေတာ့မွလြတ္ေျမာက္ခြင့္ရမွာမဟုတ္ဘူး။မင္းကထာဝရကိုယ္ရဲ႕အနားမွာပ...
