Light Academy

Chapter 1

Chapter 1

Isa akong orphan child mula sanggol pa lamang ako. Walang kumakausap o lumalapit man sakin para makipaglaro. Takot silang lapitan ako, as if I'm a ghost or what. Bata palang alam kong iba ako, naiiba ako sa mga tao, iba ako sa lahat at hindi ako nabibilang dito. At ngayon lalayas ako sa bahay ampunan na ito.

Habang ako'y naglalakad diko mapigilan di lumingon sa likod ko, as if i've been watched by some one. Pero di nagtagal binalewala ko nalang ito. Naglakad lang ako ng naglakad hanggang sa diko na alam kung saan lugar ako pinunta ng sarili kong paa.

"Aish, where am I?" I asked myself pero syempre walang sumagot, self nga diba?

Pinagpatuloy ko nalang ang paglalakad ko ng makita ko ang di pangkaraniwang nilalang.
Isang babaeng nakikipaglaban sa di pangkaraniwang hayop. May kung anong lumalabas sa kamay niya at di ko alam kung ano iyon. Aalis na sana ako nang mapasigaw ako dahil nakita ko ang nilalang na tinutukoy ko! Ang mukhang impaktang unggoy na may katawang baboy! Shit! Lagot na! Nigagawamue kasi phire! Ipahamak mo lang sarili mo! Tatakbo na sana ako ng hawakan ako ng unggoy na baboy nato. Yuckiee talaga ang mukha!

"Let go of me!" nainis at takot kong sigaw.

Pero nagulat nalang ako nang... Unti unti itong nagiging bato. Anong nangyayare? Bat siya naging bato? Tumingin ako sa likod at tapos na sa pakikipag laban ang babae. Aalis na sana ako ng pigilan ako nito.

"Hey kid!" Kid? Do I look like it? Psh, I'm already 15 tss.

I stopped when she called me, but I didn't turn around.

"What?" Cold kong sabi. Pumunta naman siya sa harapan ko.

"How did you turn that pigmon into a stone?"
Sabi neto. Nakita ko ang mukha niya maamo at maganda, mukhang nasa 20's palang ito.

"Thank you for that but, the question is how did you turn that pigmon into a stone without any using magic. How?" Magic? Psh, is she insane? She's like a 7 year old child who believes in magic hahaha. Saka bakit siya nag t-thank you?

"I'm sorry but I dont know neither." as usual cold voice.

"Come with me." then bigla nalang naghila hays.

...

We're here in her house. At pinakakain niya ako. Bat ang bait niya? Kahit na ang sungit ko sakanya? Maybe I'm too judgemental.

"Hey, why are you outside alone? Where's your parents?" tanong niya.

"I'm an orphan since when I was born. I lived in the orphanage but I escape." sagot ko.

"Why did you escaped? Anong dahilan?" tanong niya.

"I was treated badly there. I am abused by some of the kids. Thats why lumayas ako."

"Well san ka titira niyan?" Marunong pala magtagalog eh.

"I don't know, di ko din alam."

"Dito ka muna mamalagi habang lumalalim na ang gabi."

Nandito ako ngayon sa kwarto kung saan ako dinala ni tita Ysabelle in short tita elle. Ang bait niya kahit na ang sungit ko sakanya, Diko akalaing nasa edad kwarenta na siya! Di halata.

Oo nga pala nagpakilala na kami sa isa't isa. At ako si Elena Amber Sapphire at wala akong apelyedo. Di naman kasi nila alam at diko din alam.

•••

Ysabelle

Hi there! I'm Ysabelle Blue Grei. Nandito ako ngayon sa kwarto ko, thinking of some possible things happened awhile ago. Alam ko naiiba siya at alam ko hindi din siya ordinaryong tao. Dito ko na pinatuloy si Sapphire dahil malalim na ang gabi. Dito muna siya mamalagi habang i-imbestigahan ko muna siya. Gusto ko siyang makilalang mabuti at kung ano ang totoo niyang pagkatao.

Kinaumagahan maaga akong nagising upang ipaghanda ng almusal ang dalagita. Sa ngayon ako nalang muna ang magiging magulang niya.

Tapos nakong maghanda ng almusal na pagsasaluhan namin kaya pumunta nako sa kwarto niya at kumatok, ngunit walang sumagot. Dahan dahan kong pinihit ang door knob at nakita kong mahimbing pang natutulog ito. Pinagmasdan ko ang maamo, maganda at maladyosang mukha niya. May makapal at mahaba na pilikmata, maliit na mapupulang labi, matangos ang ilong at maputi, isama mo pa ang napakakinis niyang balat. Binuksan ko ang kurtina at ginising siya.

"Sapphire, gising na kakain na tayo." Napamulat siya at binati ako.

Umalis na ako sa kwarto niya at maghihilamos daw muna siya.

•••

Kumakain kami ng tahimik ngunit ako na ang bumasag nito.

"Sapphire." tinignan lang niya ako at naghihitay sa kung anong sasabihin ko.

"Dito ka nalang muna tumira." Sabi ko. Ang gaan ng loob ko sakanya.

"Sure po ba kayo tita?" sabi naman nito.

"Oo at mamaya pupunta tayo sa mall upang bumili ng mga damit at gamit mo." Nakangiting sabi ko.

"Hindi na po kailangan tita, may mga damit naman ako eh, no need na po." malamig siya magsalita pero ramdam kong mabait ito.

"Bat ayaw mo?" tanong ko.

"Yes." maikling sagot nito.

Napahinga nalang ako ng malalim, I guess ako nalang mag-isa ang bibili ng gamit niya.

•••

Sapphire

Nagising ako ng tirik na ang araw. Haist. "I guess we call it a day."

Nga pala bumili nga ng mga bagong damit at gamit ko si tita belle, including my school supplies, surprisingly mga style ko yung nabili niya, and pasukan na din bukas. Great. Hindi ako handa.

Naghilamos, nagbihis at bumaba para kumain, yan ang routine ko dito. Tita belle doesn't want me to work neither do the chores, may yaya naman daw kasi. Pero nakakahiya parin, nakakahiya kay Aling Mading, kaya minsan tinutulungan ko siya but she keep refusing, di ko daw kasi trabaho. Tulad ngayon nililigpit ko yung pinagkainan namin ni tita, pero pinigilan niya ako, pero dahil sa makulit ako I insist. Bumalik nalang ako sa kwarto ko at nagpatugtog ng 'Feel me' by Selena Gomez.

No one love you like I love you
Never cheated, never lied
I never put no one above you
I gave you space and time
Now you're telling me you miss me
And I'm still on your mind
We were one on a million
Our love is hard to find

Do you stay up late?
Just so you don't dream?

Every time your lips touch another
I want you to feel me,
I want you to feel me,
Every time you dance with somebody
I want you to feel me,
I want you to feel me,

Do your days get a little bit longer?
Nights get a little bit colder?
Heart beats a little bit lou-

A knock interrupted my singing session. Great! Really.

I opened the door and syempre greeted by my tita.

Binigay niya lang naman sakin ang uniform ko para bukas at madilim na pala. I sigh, I guess we can call it a day or night? Whtvr.