Μία παραμυθένια πλευρά του κόσμου

O νέος κόσμος

  Ο Nakil τοποθέτησε μερικά ξύλα μπροστά τους που υπήρχαν στη σπηλιά και είπε στο δράκο:

-Μπορείς να πετάξεις μια φλόγα για να ανάψει η φωτιά;

Τότε ο δράκος πήρε μια βαθιά ανάσα και μετά πέταξε μια φλόγα και άναψε τη φωτιά.Ο Nakil του είπε:

-Θα σε ονομάσω Thunderbolt γιατί φαίνεσαι πολύ δυνατός.

Το επόμενο πρωί ο Nakil έβγαλε τον επίδεσμο από το πόδι του Thunderbolt και του είπε:

-Είσαι ελεύθερος να πας όπου θέλεις.Τώρα είσαι πλέον καλά.

Και τον παίρνει αγγαλιά λέγοντας του:

-Σε ευχαριστώ για την ώρα αλλά και για τη παρέα που μου κράτησες.

Αμέσως μετά ο Thunderbolt τον αρπάζει από τη μπλούζα του και άρχισε να τρέχει προς το βάθος της σπηλιάς όπου υπήρχε μια λάμψη.Μόλις πέρασαν τη λάμψη βρέθηκαν σε ένα κόσμο που υπήρχαν δράκοι,ξύλινα σπίτια και νησιά διασκορπισμένα σ' ένα απέραντο ωκαιανό.Ο Nakil μόλις τα είδε όλα αυτά σάστισε επειδή δεν ήξερε που βρισκόταν.Αφού ο Thanderbolt πάτησε στη γη,τον άφησε κάτω. Όταν κατάλαβε που βρισκόταν ξεκίνησε να λέει ανήσυχος:

-Μα,που βρίσκομαι;Τι είναι όλα αυτά;

Μετά από λίγη ώρα ξεκίνησε να περπατάει μέχρι που έφτασε σ' ένα μεγάλο χωριό.Όλα τα σπίτια ήταν ξύλινα και η οροφή τους είχε σχήμα κεφαλιού δράκου.Αργότερα αφού προχώρησαν κι άλλο,ο Nakil είδε ότι στο κέντρο του χωριού υπήρχε ένα πέτρινο πηγάδι και μικρά μαγαζιά όπως σιδηροπωλεία και άλλα.Επίσης υπήρχε ένα μικρό λιμάνι με ξύλινα καράβια και καλάθια κάτω από το χωριό.Καθώς προχωρούσαν ο Νakil είπε:

-Που βρίσκονται όλοι;Κανονικά ένα χωριό συνήθως σφύζει από κόσμο.

Ξαφνικά εμφανίζεται μια ομάδα τεσσάρων παιδιών και του λένε:

-Ποιος είσαι και τι θες στο χωριό μας.

-Είμαι ο Nakil Honder και δε ξέρω που βρίσκομαι.

Αμέσως μετά ένα αγόρι από την ομάδα τον χτύπησε και εκείνος λιποθύμησε.